Vandaag werd in het Vlaams parlement het vernieuwde sociaal-economisch programma van het Vlaams Belang voorgesteld.
Morgen krijgt u op deze webstek een uitgebreid (foto-)verslag. In afwachting kan u alvast hieronder mijn toespraak van deze ochtend op het symposium lezen.
Dames en heren,
Goede vrienden,
Chris heeft al uitvoerig toegelicht hoe wij werk kunnen maken van een beter Vlaanderen. Dit kan door “meer Vlaanderen”. Zo heeft Chris inzake homogene bevoegdheden uiteengezet dat we een eigen arbeidsmarktbeleid zouden moeten kunnen voeren. Door het overhevelen van federale bevoegdheden naar de deelstaten kan een doeltreffender en kostenefficiënt beleid op maat gevoerd worden. Op gebied van fiscaliteit is dat net zo. Fiscale autonomie, waarbij Vlaanderen alle belastingen en bijdragen zelf bepaalt en int, is een noodzaak. Autonomie leidt tot verantwoordelijkheid en verantwoordelijkheid leidt tot lagere kosten.
Een fiscaal autonoom beleid leidt ook tot fiscale concurrentie. Met de torenhoge belastingdruk die dit onzalige landje kent, zal fiscale concurrentie tussen Vlaanderen en Wallonië trouwens leiden tot lagere belastingen.
Niet alleen de fiscale, maar ook de sociale hefbomen moeten we in eigen Vlaamse handen krijgen om de solidariteit waar we voor staan te kunnen waarborgen. Ieder lid van onze volksgemeenschap die het nodig heeft, heeft recht op sociale bijstand. Vlaamse solidariteit tussen de generaties, tussen rijk en arm, tussen gezonden en zieken moet een basistaak zijn van de overheid. Een opvangnet via de sociale zekerheid is daartoe onontbeerlijk. De huidige Belgische sociale zekerheid garandeert dit niet, integendeel. Via de sociale zekerheid alleen al stroomt maar liefst jaarlijks 4,7 miljard van Vlaanderen naar Wallonië. een transfer die er niet zal op verminderen als de Waalse tewerkstelling niet toeneemt.
Bovendien werkt de Belgische sociale zekerheid als een magneet op gelukzoekers uit alle windstreken. Als ik u meld, en ik citeer, dat “ De buitenproportionele instroom van buitenlanders nefaste gevolgen heeft voor de sociale zekerheid”, dan zijn dat niet de woorden van een Vlaams Belanger waar menig N-Va-er braakneigingen van krijgt. Als ik u meld, en ik citeer, dat “duizend en één grote achterpoorten en zwarte gaten in de wetgeving het mogelijk maken de staat leeg te zuigen ten nadele van elke burger en ten nadele van de werking van de instellingen die het dak ervan moeten ondersteunen”, dan zijn dat niet de uitspraken van een Vlaams Belanger die menig N-Va-er als “ranzig” bestempelt. Het zijn de letterlijke woorden van de Antwerpse magistraten Yves Liégois en Piet van den Bon in hun zogenaamde mercuriale op 1 september 2011. Zij wezen er terecht op dat die massale instroom aan buitenlanders sociaal en economisch onhoudbaar is.
En het gaat daarbij niet alleen om fraude. In vele gevallen maakt men gewoon handig gebruik van de legale opportuniteiten die de Belgische wetgeving biedt. Als men in bepaalde gevallen van een Belgische werkloosheidsvergoeding kan genieten door welgeteld één dag in ons land te hebben gewerkt, dan is er iets grondig mis met het systeem. Als één dag werken voldoende is om een inkomensgarantie voor ouderen te ontvangen, dan is het niet meer dan logisch dat deze magistraten ons programma bijtreden. Vandaag vragen ook zij om de hiaten uit de wetgeving te halen en de sociale fraude streng te sanctioneren. In het sociaal-economisch programma van onze volkspartij is dit niet nieuw. Het is de logica zelve. Wij zetten ook de volgende logische stap door ook een eigen Vlaamse sociale zekerheid en gezondheidszorg te bepleiten.
Vrienden,
De Belgische economie zit vandaag in een recessie. En het ziet er niet naar uit dat we vlug opnieuw met een groei zullen aanknopen. Slecht nieuws voor de regering, die bij de opmaak van de begroting nog uitging van een groei met 0,8 procent. Op zulke momenten zijn steunmaatregelen nodig om de economie tegen verder verval te beschermen en de ondernemingen weer zuurstof te geven. In plaats van zuurstof te voorzien, haalt Di Rupo de wurgkoord verder aan. Van een socialistisch premier zou men nochtans op zijn minst maatregelen mogen verwachten om het jobverlies tegen te gaan. Dit is echter niet wat de bedrijfswereld ervaart. Twee derde van de bedrijven in dit land overweegt zijn investeringsbeleid aan te passen sinds de belastingsbegroting van Di Rupo I. Twee op drie van de middelgrote en multinationale bedrijven zegt een delokalisatie, gedeeltelijk of volledig, niet uit te sluiten sinds de saneringsmaatregelen.
Opnieuw slecht nieuws voor de regering die, na die saneringsronde van 11,3 miljard, dit weekend opnieuw bijeen zit om nog ruim 2 miljard euro extra te zoeken. Een nieuwe saneringsronde gericht op een verhoging van de fiscale druk voor bedrijven en consumenten zal de economie verder de afgrond induwen. Helaas is dat de piste waar Di Rupo I voor kiest: extra inkomsten via maatregelen die vooral op de consument en de bedrijven worden afgewenteld.
De gewone werkende burger zal meer dan de helft van zijn loon afgeven. Dankzij de nieuwe regering zal hij minder aftrek op kinderopvang kunnen inbrengen. Met de verhoging van de btw naar 21 % op betaaltelevisie zal hij meer betalen om televisie te kijken. Hij zal door de banktaksen meer moeten betalen voor een lening, terwijl de woningen nu al onbetaalbaar zijn. Hij zal ook niet meer kunnen genieten van fiscale aftrekken voor energiebesparende maatregelen. Op dakisolatie na wordt zonder enige logica en visie hier en daar geschrapt. Kortingen op milieuvriendelijke wagens worden stopgezet en ook de onvermijdelijke accijnzen op benzine en tabak gaan verder de hoogte in.
In plaats van meer lasten, hebben we minde lasten nodig. Het Vlaams Belang biedt de Vlamingen een alternatief, een betaalbaar alternatief voor een betere overheid. Niet door meer inkomsten door een nog hogere en wurgende fiscale druk. Maar vooral door te knippen aan de uitgavenzijde. In ons sociaal-economisch programma wordt dan ook uitgebreid aandacht besteed aan het Vlaams Belang besparingsplan voor een betere overheid.
De beste en meest drastische verbetering van de overheid is uiteraard een ‘ordelijke opdeling van België’ waar ook Chris daarjuist al naar verwezen heeft
Essentieel voor een structureel besparingsplan is uiteraard ook de overheveling van alle fiscale bevoegdheden die nodig zijn om een eigen beleid op maat te kunnen voeren en waar ik daarnet uitvoerig naar verwees.
Het ziet er echter met de huidige regering niet naar uit dat we in de nabije toekomst onze eigen fiscale en sociale hefbomen in handen gaan hebben. In de voorliggende staatshervorming is de overheveling van die broodnodige bevoegdheden niet voorzien. In de commissie voor de herziening van de Grondwet, waar ik deel van uitmaak, werd ondertussen trouwens al duidelijk hoe deze regering die staatshervorming gaat aanpakken. Geld voor Brussel, en de splitsing van BHV met alle toegevingen van de Vlamingen gaan ze voor de zomer regelen. De beperkte bevoegdheidsoverdrachten naar Vlaanderen zijn voor later, in het beste geval in het najaar, meer waarschijnlijk ergens in 2013 of in 2014.
Vandaar dat u in ons uitgebreid sociaal-economisch programma ook een reeks maatregelen zal vinden die in afwachting van meer bevoegdheden alvast genomen kunnen worden om de financiën duurzaam verbeteren. Geen one-shots, geen eenmalige of uitzonderlijke ontvangsten, maar structurele opbrengsten.
Ik som er u enkele op:
– Een eerste structurele opbrengst kan bekomen worden door een afslanking van de overheid. met een afschaffing van de senaat, een afslanking van de kabinetten, de afschaffing van de provincies, en de afschaffing van de dotaties aan de leden van het koningshuis: van Flupke, prinses Astrid, het Spaanse spook, tot nummer 13 in de reeks van de troonopvolging, prins Laurent, stellen we al heel wat domeinen voor waar fors in gesnoeid kan worden.
– Als u weet dat er tussen 2010 en 2020 ongeveer 70.000 ambtenaren op pensioen gaan, weet u ook dat dat perspectieven opent voor een afgeslankt en efficiënter overheidsapparaat.
– Als we onze principes kunnen uitvoeren inzake de 40-jarige loopbaan en inzake werkloosheid zoals Chris daarjuist heeft uiteengezet, zal dat ervoor zorgen dat overheidsgeld gerichter wordt uitgegeven.
Ook op de immense kostprijs van het asielbeleid en de immigratie moet tot een absoluut minimum worden gesnoeid. Met een echte immigratiestop, met korte asielprocedures en een krachtdadig terugkeerbeleid kan deze miljardenkost effectief verlaagd worden.
De transfers naar Wallonië moeten onmiddellijk worden stopgezet: dat scheelt al meteen 12,68 miljard per jaar.
cruciaal voor een verbetering van de concurrentiekracht is ook dat de loonkost verlaagt. Zelfs Herman Van Rompuy moest deze week in zijn nota toegeven dat de lasten op arbeid in België de hoogste zijn van Europa. Staatssecretaris Crombez liet daarover gisteren weten dat dit geen nadelig effect heeft op onze concurrentiekracht. Dat pleit alleszins niet voor het intellect van onze staatssecretaris voor fraudebestrijding. Wat een idee trouwens om een socialist op fraudebestrijding te zetten.
De loonlasten in België behoren nog steeds tot de absolute wereldtop. Door het te hoge overheidsbeslag aarzelen bedrijven om nieuwe werknemers aan te nemen. Zeker in tijden dat het ontslagen regent is dit essentieel. Het planbureau verwacht voor 2012 een toename van het aantal werklozen met 19.400. We zijn dit jaar helaas al aardig op weg: 600 ontslagen bij Bekaert, 127 bij Nokia-Siemens, 185 bij Alcatel-Lucent, 322 bij blikjesproducent Crown Cork, de sluiting bij Mitsubishi Nederland waarbij honderden Vlamingen hun job verliezen en ga zo maar door.
Van Di Rupo moeten we helaas geen heil verwachten.
Niets nieuws onder de zon met deze regering.
De Vlaming moet nog maar eens vaststellen dat in dit land ofwel niet beslist wordt, ofwel beslissingen worden genomen die ingaan tegen de wil van de Vlaamse meerderheid.
De Vlaming moet nog maar eens toezien hoe hij rechts kiest, maar links wordt geregeerd.
De Vlaming moet op de koop toe ook nog eens de rekening betalen voor een beleid waarvoor hij niet gekozen heeft.
Elk volk heeft de leiders die het verdient, alleen de Vlamingen niet.
Vrienden,
In een jaar van gemeenteraadsverkiezingen kan ik het aspect van de Gemeentelijke fiscaliteit zeker niet overslaan. Er zijn te veel gemeentelijke belastingen die alles behalve transparant zijn.
Het Vlaams belang pleit voor meer fiscale eenvormigheid tussen de gemeenten onderling door invoering van een limitatieve lijst van toegelaten bedrijfsheffingen en maximumpercentages. Het zal leiden tot een grotere transparantie voor de ondernemingen en dit tegen een lagere fiscale en administratieve kost
Verschillende gemeenten kampen met een veel te hoge schuldenberg. Om hen taken te kunnen uitvoeren zien de gemeentebesturen zich vaak verplicht de lokale lasten op te trekken. Weinig gemeentebesturen hebben het bij de budgetten voor dit verkiezingsjaar gedurfd om belastingverhogingen in te voeren, maar maak u geen illusies, bij de budgetten voor 2013 zal je de lokale lasten wel zien stijgen.
Net zoals de nationale overheden hun schulden binnen bepaalde grenzen moeten houden, kan dergelijk principe ook toegepast worden op de steden en gemeenten. Concreet stellen wij dan ook een gemeentelijke schuldenrem voor waarbij de lokale schuld een bepaald maximumbedrag, gebaseerd op het aantal inwoners en de functies van de gemeente, niet mag overschrijden
Een voorlaatste puntje dat ik voor u ook uit ons 56-pagina tellend sociaal-economisch programma heb gehaald is de lagere fiscaliteit in plaats van de huidige wildgroei aan subsidies
Subsidies worden al te vaak gebruikt, uit noodzaak omdat het betrokken overheidsniveau niet over de bevoegdheid beschikt om bepaalde belastingen te wijzigen. De subsidies zijn vaak te weinig bekend, er zijn tal van voorwaarden aan verbonden en veelal nodeloos ingewikkelde procedures om er aan te geraken. Door de administratieve rompslomp die het met zich meebrengt schiet het al te vaak zijn doel voorbij. Met een lagere fiscaliteit kunnen subsidies fors afgebouwd worden zonder dat de belastingplichtige hierdoor nadelen zal ondervinden.
Inzake subsidiebeleid kunnen trouwens heel wat verspillingen vermeden worden. Zeker in sectoren als cultuur-en mediabeleid, waar de linkse hobby’s overgesubsidieerd worden, kan zwaar gesnoeid worden. Artistieke en door links opgehemelde prachtcreaties als daar zijn de strontmachine, een paar getatoueerde varkens of een plafond vol condooms die gevuld werden met ajuinen mogen het wat ons betreft voortaan zonder belastinggeld stellen.
Ten slotte wil ik nog afsluiten met een nieuwigheid in ons sociaal-economisch programma
Al meermaals is de nefaste torenhoge fiscale druk in dit land ter sprake gekomen.
Wij stellen voor om een maximumfactuur voor belastingen in te voeren. Een maximumfactuur zodat niemand kan verplicht worden meer dan een bepaald bedrag aan belastingen te betalen. Dat bedrag moet zo laag mogelijk liggen, maar de belasting op inkomen mag nooit meer dan 50% bedragen. Momenteel kan dit overheidsbeslag volgens OESO-cijfers oplopen tot meer dan 60%.
De globale fiscale druk moet dalen tot het EU-gemiddelde. Aangezien de algemene pleidooien voor lagere belastingen in België toch niets uithalen is ons voorstel om deze maximale fiscale druk voor elke belastingbetaler vast te leggen in de Grondwet.
Maandag zitten we opnieuw samen met de commissie voor herziening van de Grondwet. We buigen ons dan over de tijdelijke aanpassing van artikel 195 waarmee de regeringsleden en haar groene handlangers niet de procedure zelf wil vereenvoudigen, zoals de Vlamingen voor de verkiezingen hebben beloofd, maar wel een tijdelijke ad hoc-aanpassing om de toegevingen aan de franstaligen inzake BHV te betonneren. Het Vlaams Belang zal er zich – uiteraard- hevig verzetten tegen zulke staaltjes politieke loodgieterij waar zelfs een Jean-Luc Dehaene jaloers op moet zijn. Ik zal meteen ook van de gelegenheid gebruik maken om daad bij het woord te voegen en een amendement ter invoering van de maximumfactuur voor belastingen indienen.