Na afloop van de laatste gemeenteraad gaf gemeenteraadslid en OCMW-raadslid Hilde Raman een briefje, zonder uitleg, aan onze fractieleider dat ze voortaan als onafhankelijke wenst te zetelen en niet meer als lid van de Vlaams Belangfractie. Aan de Vlaams Belang-raadsleden, waar ze naast zit in de gemeenteraad, durfde ze haar beslissing niet zelf mede te delen. In de gelijkaardige briefjes die ze aan burgemeester en pers uitdeelde stond er wel, zij het heel sumier, een zinnetje uitleg bij namelijk: dat ze zich niet meer kan vinden “in de extreme richting die het Vlaams Belang op nationaal vlak vaart”.
Toch bizar dat ze daar al die jaren nooit iets van gezegd heeft. Zelfs op de laatste vergadering van het afdelingsbestuur op zaterdag 11 februari, amper 4 dagen voor de bewuste gemeenteraad, was er geen vuiltje aan de lucht. De nationale lijn heeft haar dan ook nooit geïnteresseerd. Zo gedreven en aanwezig als ze is op lokaal vlak, zo afwezig was ze op nationale activiteiten en congressen van de partij. Met misschien als enige uitzondering dat ze bij de verkiezingen in 2009 en 2010 graag eens op een nationale lijst stond, waar ik dan ook voor gezorgd heb…
Het door de N-VA voorgekauwde zinnetje dat Vlaams Belang een te radikale koers zou varen keert steeds terug maar wordt nooit concreet gemaakt. Na een “ontluizingsperiode” als onafhankelijke volgt dan de overstap naar de N-VA. Dat N-VA overal actief onze mandatarissen, in de eerste plaats vrouwen, benadert is al lang aan de gang. Van de vele Vlaams Belang mandatarissen die verscheidene bezoekjes van N-VA-ers krijgen, zijn er helaas zoals Hilde die zwichten voor de beloftes (in casu 2de plaats op de lijst) en voor de postjes die blijkbaar binnen de toekomstige coalitie al zijn verdeeld (in casu: schepenambt/voorzitter OCMW).
Gelukkig hebben de meeste Vlaams Belang mandatarissen geen last van het “schouderklopjessyndroom” en blijven die trouw aan de idealen van de partij aan wie ze hun mandaat te danken hebben. Met al die trouwe mandatarissen zetten we dan ook met de kracht van onze overtuiging door, uiteraard ook in Dendermonde. Onze stad heeft nood aan een rechtlijnige oppositie, aan een waakhond voor het stadsbestuur.