Vlaams Belang wil recht op gezinshereniging drastisch inperken
Gemiddeld werden onder Di Rupo (van 2011 t.e.m. 2014) 57.156 verzoeken tot gezinshereniging ingediend. In 2015, onder Theo Francken, waren dat er 56.548. Het aantal in het buitenland ingediende verzoeken die betrekking hebben op gezinsherenigers uit een derde land (buiten de EU), is beduidend toegenomen: van gemiddeld 9.515 onder Di Rupo (van 2011 t.e.m. 2014) tot 11.211 in 2015.
Het aantal vreemdelingenkaarten of verblijfsdocumenten dat in het kader van gezinshereniging afgegeven wordt, stijgt. In 2011 waren dat er nog 53.959. Na een significante daling onder Di Rupo in 2012 (48.898) en 2013 (45.979), steeg het aantal aantal gezinsherenigingen in 2015 tot het hoogste peil in 6 jaar tijd (2010-2015), namelijk 55.179.
Daarbij moet worden opgemerkt dat die stijging te wijten is aan een opvallende stijging van zowel het aantal EU-burgers (2010: 25.411 => 2015: 32.016) als vreemdelingen van buiten de EU (2010: 13.698 => 2015: 16.209) in België die hun recht op gezinshereniging aanwenden. Wat die laatste categorie betreft, vreemdelingen van buiten de EU, doet Francken het beduidend slechter dan Di Rupo, die in 2013 het laagste aantal in 6 jaar tijd (2010-2015) liet noteren, namelijk 12.864.
Gezinshereniging blijft het immigratiekanaal bij uitstek. Van enige verstrenging is vooralsnog absoluut geen sprake. De Belgische regering blijft toestaan dat vreemdelingen zich na aankomst in dit land ruim kunnen vermenigvuldigen.
Het Vlaams Belang bevindt zich in goed gezelschap, want ook de gerenommeerde socioloog en immigratiedeskundige Paul Scheffer stelt het concept van gezinshereniging in vraag (De Standaard, 26.9.2015). Hij stelt dat door toedoen van de wet op de gezinshereniging het aantal asielzoekers op korte termijn verviervoudigt.
Met het oog op de financiële tekorten en wachtlijsten in diverse domeinen (onderwijs, huisvesting, OCMW), wil het Vlaams Belang het recht op gezinshereniging dan ook drastisch inperken.