Met 1000 enthousiaste aanwezigen was de zaal van het ICC in Gent zondag helemaal gevuld voor het programmacongres van Vlaams Belang: “Vlaanderen weer van ons”
Hier kan u mijn toespraak herbekijken, hieronder kan u ze lezen.
Enkele dagen geleden las ik een kort bericht in de krant over een kudde schapen. In het zuidoosten van Turkije zijn 500 schapen van een rotsachtige klif gesprongen. Geen enkele heeft de val van 20 meter overleefd. Het eerste schaap dat de sprong waagde heeft waarschijnlijk geprobeerd om over de afgrond te springen of is gevallen en héél de kudde volgde. Kuddegedrag kan nefast zijn.
Het doet me denken aan de vele parlementsleden van de meerderheid, die misschien wel af en toe eens luid geblaat laten horen, maar uiteindelijk alles braafjes stemmen wat de regering hun voorschotelt. Ook zulk kuddegedrag kan nefast zijn.
Of is het misschien niet nefast dat de kudde een asiel- en migratiebeleid steunt waarbij de instroom totaal niet in verhouding staat tot de uitstroom, waarbij elk actief opsporingsbeleid van illegalen ontbreekt, waarbij een bevel om het grondgebied te verlaten niet meer is dan een vodje papier waar toch geen gevolg aan gegeven wordt? Alleen het Vlaams Belang doorprikt de tweets en de struisvogelstatistieken. Alleen wij bieden weerwerk tegen de aan de gang zijnde omvolking.
Is het misschien niet nefast dat de kudde een laks justitiebeleid steunt waarbij besparingen primeren op veiligheid? Waarbij misdadigers worden losgelaten op de burgers. De gevangenissen worden ontvolkt door kleine misdrijven niet meer te bestraffen en door van die lachwekkende enkelbandjes de regel te maken.
En is het misschien niet nefast dat de kudde een financieel beleid steunt waarbij we ondanks de valse hype rond de taxshift wereldkampioen blijven in belastingdruk op arbeid en waarbij elektriciteits- en waterrekeningen verdoken aanslagbiljetten zijn? Dit land is Olympisch kampioen in elke discipline van belasting betalen, onze handelsbalans staat nog altijd in het rood, we hebben een overheidsschuld van meer dan 100% en de beloofde begrotingsevenwichten werden ondertussen al uitgesteld tot 2020. Schaamteloos worden de facturen doorgestuurd naar de volgende generaties.
En is het niet ongelooflijk nefast dat de kudde, onder leiding van Siegfried Bracke die regeringsdeelname samen met de PS wel ziet zitten, wetgeving stemt die afbreuk doet aan de rechten van de Vlamingen? De taalwetgeving in gerechtszaken werd uitgehold, het gebrek aan kennis van het Nederlands bij Brusselse postbodes, politie en openbare besturen wordt steeds groter. Communautair kan men nog geen deuk in een pakje boter slaan. Zelfs een symbolisch dossiertje als het aanpassen van de protocollaire rangorde lukt niet.
Minister Vandeput – u weet wel, zijne excellentie die zich graag door sirenes en politie-escortes laat begeleiden – voerde eerst al een verregaande verengelsing door van de opleiding aan de Koninklijke Militaire School. Hij vertikt het om Engelstalige domeinnamen van zijn diensten aan te passen als ik hem dat vraag. Ik diende klacht in bij de Vaste Commissie voor Taaltoezicht en kreeg gelijk. Het is nu al zo ver gekomen dat N-VA-ministers door een officiële Belgische toezichtinstantie moeten worden terechtgewezen voor overtreding van de taalwetgeving ten nadele van… het Nederlands. Kan men als Vlaams-nationale partij nog dieper zakken?
N-VA is in sneltempo geëvolueerd van een formatie met een Vlaams-republikeinse missie naar een Belgische machtspartij vergeven van windhanen, plekpotten en opportunisten.
N-VA heeft de Vlamingen gewend gemaakt aan een politieke denkwereld waarin stappen naar vrijheid, laat staan Vlaamse onafhankelijkheid van de agenda verdwijnen. Door te zwijgen over het communautaire heeft ze zelf het draagvlak weggeblazen, door haar federale regeringsdeelname heeft ze België gelegitimeerd, zodanig dat andere partijen al spreken over herfederaliseren… De koelkast waarin de communautaire eisen verdwenen blijkt geen gewone frigo te zijn, het gaat om de koeling van een mortuarium.
Vrienden,
De kans is klein dat u ooit van Emmy de scheepskat gehoord hebt. Het is dan ook al ruim 100 jaar geleden dat dat beest alle voorpagina’s haalde en wereldberoemd werd. Emmy, dat was de trouwe scheepskat van het immense stoomschip ‘Empress of Ireland’. Emmy had in die functie al 95 keer de tocht tussen Liverpool en het Canadese Québec meegemaakt. Tot die eigenaardige dag, in mei 1914, toen vluchtte Emmy van het schip af. En hoezeer het personeel haar op de kade ook najoeg, ze was niet te pakken en wou absoluut niet meer aan boord komen. Ze is laatst gezien toen ze op de kop van de pier het schip nakeek. Het schip zou even later, na een aanvaring met het Noorse vrachtschip Storstad volledig vergaan. 1024 opvarenden verdronken. Het was de grootste scheepsramp sinds de Titanic twee jaar eerder.
Emmy laat ons het onderscheid zien tussen Vlaams Belangers en N-VA-ers. Net als Emmy zijn wij met geen stokken op een schip dat gedoemd is tot zinken te krijgen. Geen Belgische regeringsdeelnames voor ons. Of zoals Karel Dillen zei: misschien eentje, de laatste, om de echtscheiding te regelen.
Vrienden,
Ik wil een dankwoord richten. Dank aan de talrijke lijsttrekkers die zich met veel energie inzetten voor de veiligheid en de eigenheid van onze steden en gemeenten. Dank ook aan àlle kandidaten op Vlaams Belang-lijsten, die niet uit eigenbelang, integendeel soms met negatieve reacties van klanten of werkgevers, die op risico om uit de vakbond gegooid te worden, stuk voor stuk hun nek uitsteken. Kandidaat zijn op een Vlaams Belang-lijst getuigt van moed én overtuiging!
Wij verdedigen rechtlijnig en consequent de belangen van onze ouderen, onze alleenstaanden en onze gezinnen. Wij spreken open en eerlijk over de problemen waar onze mensen iedere dag mee geconfronteerd worden. Op onze lijsten vindt u dan ook geen ivoren toren-kandidaten, maar kandidaten die met hun beide voeten in het echte leven staan. Geen bekende Vlamingen die u komen vertellen wat u wel en niet moet denken, doen of laten.
In onze gemeenten willen wij een kordate en consequente aanpak van straat- en geweldcriminaliteit. Nultolerantie moet ook gelden voor druggebruik, vandalisme en werkelijke overlast. Uit de Federale Veiligheidsmonitor blijkt dat de meldingsbereidheid van criminele feiten lager ligt dan 40%. Daarom moeten gemeenten de aangiftebereidheid stimuleren via het beter bekend maken van de elektronische aangifte, het uitbreiden van de feiten en misdrijven die kunnen aangegeven worden en het verlagen van technische drempels.
Deze week formuleerde onze Ortwin Depoortere in het Vlaams parlement scherp hoe het armoedebeleid van de Vlaamse regering aan slagkracht mist, maar ook lokaal kan het heel wat beter. De welzijnsdiensten van onze gemeenten moeten actief op zoek gaan naar (verborgen) armoede en rechthebbenden wegwijs maken in de dienstverlening. Armoede bestrijden doe je niet alleen door mensen uit armoede te halen, maar ook door ervoor te zorgen dat bestaansonzekeren niet in de armoede vallen.
Ik heb het al gehad over schapen en scheepskatten, maar dierenwelzijn ligt ons dan ook na aan het hart. Elke gemeente zou moeten beschikken over een dienst Dierenwelzijn met een eigen meldpunt. Elke politiezone dient minstens één inspecteur op te leiden tot deskundige inzake dierenwelzijn zodat dierenmishandeling en dierenverwaarlozing effectief kan worden geverbaliseerd en vervolgd of beboet.
Wij komen op voor een onkreukbaar en transparant bestuur, voor netheid en leefbaarheid, voor steden en gemeenten waar Vlamingen zich nog thuis voelen in hun eigen straat en wijk.
Samen met onze kandidaten, samen met al die standvastige Vlaams-nationalisten zal het Vlaams Belang nooit opgeven om de waarheid te verkondigen. En de waarheid is nu eenmaal niet politiek-correct. Dat is het fundamentele verschil tussen ons en een N-VA die zichzelf een zwijgplicht oplegt over hetgeen haar corebusiness zou moeten zijn.
Wij zijn Vlaams Belangers, anders dan alle anderen. Wij zijn niet als Turkse schapen die in een afgrond springen, maar eerder vooruitziend zoals scheepskatten.