Wat is er nu precies aan de hand? Waar moet het naartoe met de politiek, met het land? Wat zijn de uitdagingen en valkuilen? En vooral: wie doet er wat aan, naast aanmodderen? Die vragen stellen enkele jongeren zich van de webstekwww.informateurs.be.
De initiatiefnemers willen naar eigen zeggen de generatie aan het woord laten die er echt toe doet, de jongeren dus, die naar oplossingen moeten zoeken voor de problemen van vandaag en die van morgen. Deze week verscheen een interview met uw dienaar:
I: Wanneer was je voor het laatst gefrustreerd?
Frustratie is een groot woord, ik kan me wel dagelijks ergeren aan het mediacordon rond onze partij. De media brengen het Vlaams Belang enkel aan bod als het onze volkspartij kan schaden of als het nieuwsmatig echt niet anders kan. Ook de VRT, die de openbare omroep van àlle Vlamingen zou moeten zijn, gaat daarbij in de fout. In tegenstelling tot het recent jongerenvoorzittersdebat in “De Zevende Dag”, waar onze partij -alweer- niet voor uitgenodigd werd, komen op deze webstek tenminste àlle jongerenvoorzitters aan het woord. Wij kunnen dan ook ondervinden dat het cordon veel minder leeft onder de jongeren. Nu is het maar te hopen dat uit deze jongeren goede journalisten opstaan, intellectueel-kritisch, met haar op hun tanden. De huidige ruggengraatloze journalisten die kritiekloos gekopieerde voorstellen bewieroken van politici die zelf liever naar spelletjesprogramma’s gaan dan naar debatten, zijn immers dringend aan vervanging toe.
I: Wat moet er anders/beter aan het Belgische onderwijssysteem?
Het onderwijs in Vlaanderen heeft in de eerste plaats nood aan rust: niet te veel hervormingen meer en als er dan toch een hervorming komt, moet dat van aan de basis, van in de kleuterklassen, gebeuren en niet van boven naar beneden zoals het geval was. Het GOK-systeem, dat handen vol geld kost, heeft volledig gefaald: witte scholen worden witter, zwarte scholen worden zwarter. Het zijn de Vlaamse autochtone leerlingen die letterlijk en figuurlijk de prijs moeten betalen voor het mislukte GOK-decreet. Voor onze partij is ieder kind gelijk: elk kind heeft recht op evenveel middelen en op gelijke kansen, wat niet betekent dat de uitkomst ook gelijk moet zijn. Voorts zouden kleinere klassen en een opwaardering van de leerkracht ook een verbetering van het Vlaamse onderwijs betekenen.
I: Wat is voor jouw partij het beleidsniveau van de toekomst? Waarom?
Uiteraard het Vlaamse niveau. Als consequent Vlaams-nationalist ben ik voorstander van een onafhankelijke Vlaamse staat. Wat we de laatste jaren hebben meegemaakt in dit land toont aan dat het Belgische bestuursniveau totaal failliet is. Bijna elk federaal dossier is communautair. Als Vlamingen zwart zeggen, zeggen de Walen wit en vice versa. Zo kan men voor de beide gemeenschappen samen geen coherent beleid voeren. Geen enkele staatshervorming (erop gericht om het federale niveau efficiënter te maken) zal daaraan wat kunnen verhelpen. Zolang België blijft bestaan, zullen de problemen op het federale niveau ook voortwoekeren.
I: Wie is het knapste en meest beloftevolle politiek talent van het andere geslacht?
Als jongerenvoorzitter zie ik veel jonge talenten opduiken, van beide geslachten. In tegenstelling tot alle andere (machts-)partijen hebben wij geen last van carrièrejagers en postjespakkers maar zijn het allen gemotiveerde en overtuigde jongeren bij VBJ. Als ik er één zeer beloftevol talent moet uitpikken is het Vlaams parlementslid Chris Janssens. Hij is een gedreven harde werker waar we in de toekomst zeker nog vaak van zullen horen.
I: Welke belangengroepen hebben in België een grote invloed in de politiek? Terecht?
De verzuilde vakbonden in dit land hebben helaas heel wat politieke macht verworven. Mijn partij is van mening dat vakbonden zich in de eerste plaats met de belangen van de werknemers moeten bezighouden en geen doel op zich mogen worden. Dat is in België wel het geval. Het ACV en ABVV laten zich zodanig gelden dat ze hun respectievelijke partijen CD&V en SPA zwaar onder druk kunnen zetten en steevast mogen aanschuiven aan de sociaal-economische onderhandelingstafel. Hun manipulatieve kracht is groot. Vaak grijpen ze naar chantagemiddelen waarmee ze de ganse economie in het gedrang brengen. De vakbonden in dit land dienen ontzuild en gedepolitiseerd te worden en, zoals het hoort, zich enkel met de directe belangen van de werknemer op de werkvloer bezig te houden.
I: Op welk toekomstproject moet de Europese Unie inzetten?
Naast de belangrijke economische taken dient de EU vooral werk te maken van een beteugeling van de massa-immigratie. Momenteel gaat de EU er in zijn politiek correcte waan vanuit, dat we de komende jaren nog miljoenen immigranten als zogenaamde nieuwe arbeidskrachten moeten binnenhalen. In werkelijkheid zadelt de massa-immigratie de EU-landen enkel op met sociale problemen. We importeren eigenlijk niets anders dan werkloosheid en zetten zo onze sociale voorzieningen op de helling. Europa dient een aantal algemene maatregelen te treffen om de buitengrenzen af te sluiten en te bewaken, alsook de afzonderlijke lidstaten in staat te stellen om een streng asiel- en migratiebeleid te voeren. Daartegenover kan eventueel een beleid geplaatst worden van solidariteit met armere landen, waarbij hulp geboden wordt in of nabij het betrokken land zelf.
I: Hoe Brussel hervormen?
Brussel moet niet hervormd worden binnen België, maar dient de hoofdstad van een onafhankelijk Vlaanderen te worden. Het Vlaams Belang heeft voor Brussel een uniek en ambitieus plan klaarliggen, uitgaand van het geloof in eigen kunnen en rekening houdend met de grootstedelijke uitdagingen en opportuniteiten. De vorming van Brussel als hoofdstedelijk gewest is een historische vergissing gebleken, waar onze partij tot in den treure voor heeft gewaarschuwd. Dat we na 20 jaar gelijk krijgen is hierbij een magere troost. Brussel telt immers 19 schepencolleges, 19 OCMW’s, 6 politiezones, 19 gemeenteraden en niet minder dan 33 huisvestingsmaatschappijen met elk hun eigen regeltjes, met elk hun eigen belastingen. De Brusselse schuldenberg, de rampzalige ruimtelijke ordening en de toenemende vervreemding hebben een niets ontziende imagoschade tot gevolg.
Als hoofdstad van de Vlaamse gemeenschap moeten we Brussel opnieuw in de armen sluiten. Hiervoor moeten ook de Brusselaars inzien dat hun toekomst in Vlaanderen ligt en niet in een kunstmatige staat die lak heeft aan efficiëntie en behoorlijk bestuur. Gezien de economische slagkracht van Vlaanderen bieden we Brussel op die manier an offer they can’t refuse om terug de hoofdstad te worden die het eens was: een moderne, veilige en bruisende stad waar je als Vlaming met ‘goesting’ naartoe wil.
I: Wat is jouw ambitie? Waar wil je staan over 20 jaar?
In een gelukkig gezin in een onafhankelijke Vlaamse republiek. In een sociaal en veilig Vlaanderen waar men trots is om Vlaming en Europeaan te zijn. Een Vlaanderen waar het bedrijfsleven zal kunnen bloeien en de gedachten ècht vrij zullen zijn. Een Vlaanderen dat over een sterke sociale zekerheid zal beschikken en niemand aan zijn lot zal overlaten. Een Vlaanderen waar nog waarden en regels zullen zijn en gezinnen nog zullen meetellen.