Gisteren ondervroeg ik minister van Financiën Geens over het voorstel van reddingsplan dat hij in de eurogroep goedkeurde voor Cyprus.
“ Mijnheer de voorzitter, mijnheer de minister, de overdosis aan Griekse staatsleningen als gevolg van het Griekse reddingsplan heeft tot gevolg dat nu ook Cyprus serieus in de problemen is gestort en dat na Portugal, Ierland, Italië, Griekenland en Spanje met Cyprus erbij maar liefst een derde van de eurolanden aan het EU-infuus hangt.
De Eurogroep kwam dit weekend bij elkaar met een ongelooflijk steunplan voor Cyprus. Het plan werd door Herman Van Rompuy in De Zevende Dag nog vurig verdedigd. In het plan moet niet alleen de Europese belastingbetaler tien miljard euro voor Cyprus ophoesten. Er werd ook beslist de Cypriotische spaarrekeningen te plunderen.
Ondertussen werd dit plan terecht al afgevoerd. Er zal nu worden geprobeerd een oplossing te vinden via een investeringsfonds.
Mijnheer de minister, niettemin had ik graag van u het volgende geweten. Hoe heeft u, als lid van die Eurogroep, in godsnaam een dergelijk plan kunnen goedkeuren?
Het kwaad is immers geschied. Door de communicatie over het plan is extra onrust gecreëerd. In tijden van crisis kunnen wij dergelijke onrust niet echt gebruiken.
Er is een risico van een enorme bank run gecreëerd, en niet alleen in Cyprus, waar omwille van die reden de banken een week dicht zijn, maar ook in de andere landen met problemen.
Bovendien gaat het plan ook compleet in tegen de Europese wetgeving inzake de depositogaranties. Niemand gelooft vandaag nog in de Europese spaargarantie tot 100 000 euro.
Het reddingsplan heeft dus allesbehalve redding gebracht. Het heeft enkel maar onzekerheid gebracht. Blijkbaar was echter alles goed om, koste wat het kost, de doodstrijd van de euro toch nog wat te rekken.
Zo kom ik bij mijn tweede vraag.
Het is duidelijk dat de euro onhoudbaar is. De vraag is niet of maar wanneer het hele systeem zal uiteenspatten.
In voorkomend geval hebt u twee keuzes: ofwel gebaart u van krommenaas, doet u niets en zal de euro door een of ander ongeluk exploderen en in chaos eindigen, ofwel kan het verdwijnen van de eurozone op een voorbereide, geleidelijke en ordelijke manier gebeuren.
Mijn vraag is heel duidelijk: mijnheer de minister, zal u nog tijd en energie steken in een zoveelste reddingsplan dat alleen maar chaos teweegbrengt, of zal u de onvermijdelijke ontmanteling van de eurozone degelijk voorbereiden? “
Minister Geens gaf een uitgebreid overzicht van de voorbereidingen van de Eurogroep en beklemtoonde dat het reddingsplan “een voorstel” van de Eurogroep was, maar dat de beslissing door de Cypriotische regering werd genomen. Op mijn vraag over de toekomst van de euro kwam geen antwoord.
Mijn repliek:
“ Mijnheer de minister, ik dank u voor uw zeer uitgebreide antwoord. U wordt in de krant de lachende minister genoemd, en toen ik mijn collega’s bezig hoorde, was ik bang dat het lachen u snel zou vergaan. Zij waren immers allemaal vrij kritisch en het was ook duidelijk dat niemand in de meerderheid de beslissing, of het voorstel van de Eurogroep, zoals u het zegt, steunt.
U verwijst naar de onrust die het voorstel heeft gecreëerd en die volgens u ook nog werd aangewakkerd. Het helpt echter natuurlijk niet dat de voorzitter van de Eurogroep meteen onhandig communiceert. De voorzitter, de heer Dijsselbloem, de Nederlandse minister van Financiën, verklaarde immers dat eenmalige belastingen op spaargeld ook in andere landen niet uit te sluiten zijn. Een dergelijke communicatie op zo’n moment wakkert alleen maar de onrust aan.
Ondanks de lange voorbereidingen van de voorstellen van de Eurogroep, waar u een heel overzicht van hebt gegeven, leek het reddingsplan toch weinig beredeneerd en kwam het over als paniekvoetbal. Alleen al het feit dat Cyprus nu buiten de Europese Unie hulp zoekt, toont aan dat de hele reddingspolitiek van de eurozone mislukt is.
Bij de oprichting van de euro werd verklaard dat hij voor meer welvaart en stabiliteit zou zorgen in Europa. De euro zou de Europese volkeren als het ware dichter bij elkaar brengen. Mijnheer de minister, er zijn nog nooit zoveel spanningen geweest tussen de lidstaten, er is nog nooit zo weinig vertrouwen geweest en de kleinere EU- lidstaten werd nog nooit zo duidelijk de arm omgewrongen door de grotere partners als dat nu tijdens de eurocrisis het geval is.
Le président: Madame Pas, c’est une réplique! Je propose que le président de la commission des Finances reprenne le débat dans la semaine si nécessaire car nous ne pouvons passer plus de temps sur ce point. Le temps imparti à une réplique est d’une minute!
Barbara Pas (VB): Mijnheer de voorzitter, van alle sprekers die vandaag hun spreektijd overschreden hebben, ben ik nu de eerste die daarop gewezen wordt. Ik zal mijn repliek nu afronden.
Mijnheer de minister, als de Europese Unie de jongste jaren een ding heeft bewezen, dan is het dat meer integratie en meer Europese Unie de situatie alleen maar erger maken.
Ik stel vast dat men in andere landen de moed heeft om de euro en zelfs de Europese Unie in vraag te stellen. Ik zou willen vragen om dat debat ook hier te voeren.”
Ook al vindt men de komende dagen een “oplossing” voor Cyprus, daarmee is het einde van de Europese crisis nog steeds ver weg. De basis van heel die monetaire unie is veel te wankel. In al haar grootheidswaanzin heeft de EU bij de oprichting ervan veel te veel door de vingers gezien (denk maar aan de vervalste Griekse cijfers). Met als gevolg dat de EU structureel een transfer-unie wordt waarbij de belastingbetalers van het noorden de rekening moeten betalen van de landen die het niet zo nauw nemen met hun begrotingsdiscipline. Zo evolueert de EU naar een soort België in het groot. En dat is toch geen al te best vooruitzicht.
Als enige kritische EU-stem in dit land streeft het Vlaams Belang naar een Europa van vrijwillige samenwerking en solidariteit, waar soevereiniteit centraal staat. Wij zijn voor Europa, maar tegen deze EU!