Dat het Schots onafhankelijkheidsreferendum bij het Vlaams Belang met bijzondere aandacht werd gevolgd, zal u niet verbazen. Het recht van een volk om zijn lot in eigen handen te nemen – zonder bloedvergieten, oorlog of conflict – is het hoogtepunt van volksbetrokkenheid, het summum van directe democratie. Als gemeenschap over je eigen grenzen, je eigen centen en je eigen toekomst kunnen kiezen is de essentie van volksnationalisme en net daarom ook de bestaansreden van onze partij.
We hadden natuurlijk liever gezien dat een meerderheid van de Schotten deze unieke kans had gegrepen. Doch, wie twee jaar geleden had durven voorspellen dat 45 procent van de Schotten zich vandaag achter onafhankelijkheid zou scharen, hij ware levenslang tot de dwangbuis veroordeeld.
Met veel zin voor optimisme stuurde de Schotse premier en roerganger van de onafhankelijkheidsbeweging, Alex Salmond na afloop de volksraadpleging dan ook het volgende bericht de wereld in: “Let’s not dwell on the distance we’ve fallen short – let us dwell on the distance we have travelled.” Hiermee illustreerde Salmond perfect hoezeer de onafhankelijkheidsidee is gegroeid en gebloeid in de harten van steeds meer mensen. Op eigen benen staan, was niet langer een utopie maar een reëel scenario dat het publiek debat volledig beheerste.
In die zin hebben Alex Salmond en de Schotten sowieso de strijd gewonnen. Het Verenigd Koninkrijk heeft reeds aangegeven meer macht aan de Schotten te zullen afstaan. Onafhankelijkheid eisen als breekijzerstrategie werpt duidelijk zijn vruchten af. Vlaamse ‘confederalisten’ kunnen er misschien nog iets van leren.