De spaarder behoeden, wie werkt belonen en de zwaksten beschermen. Met die belofte trad de regering-Michel vorig jaar aan. Nog geen jaar later blijken de beloften woorden in de wind. Dat blijkt uit het begrotingsakkoord dat gisteren werd voorgesteld. Het akkoord van de federale regering over een taksshift is een platte belastingverhoging.
Het meest treffend is de verhoging van de elektriciteitsfactuur met bijna een kwart. Nadat hij de rekening voor de oversubsidiëring van groene stroom mag ophoesten en de gratis 100 kWh per gezinslid werd afgeschaft, krijgt de belastingbetaler daarbovenop nog een BTW-verhoging (De BTW op elektriciteit gaat naar 21%: een ordinaire belastingverzwaring van 15%) door de strot geram. het Planbureau zal de energiefactuur hierdoor de komende vijf jaar met 75 procent (!) stijgen.
Maar ook de invoering van een vettaks is een boude belastingverhoging. Voorbeelden uit het buitenland tonen uitvoerig aan dat een dergelijke taks een absolute ‘jobkiller’ is. Zo schafte Denemarken een dergelijke belasting al na een jaar af omdat ze leidde tot extreem hoge prijzen en massaal jobverlies in de voedingsindustrie.
Johan Van Overtveldt was in 2014 nog tegen btw-verhogingen. Juist omdat dit zou zorgen voor jobverlies. Vreemd dat uitgerekend de regering Michel, met Van Overtveldt als N-VA-minister voor Financiën, heel wat btw-tarieven gaat verhogen. Dat, terwijl de regering beweert dat haar beleid draait rond ‘jobs, jobs, jobs’.
Het enige lichtpunt in dit akkoord, namelijk de belastingverlaging voor de lage en middeninkomens, blijkt dan weer hoogst onzeker. Zo is zij afhankelijk van de inleveringen die de deelstaten en de gemeenten moeten leveren. De belofte van Michel om hiervoor met hen in dialoog te gaan klinkt dan ook bijzonder cynisch.
Ook de verhoging van de accijnzen is andermaal een aanslag op de afbrokkelende koopkracht van de Vlaming.De accijnzen op alcohol en diesel waren al gigantisch en zullen nog naar boven gaan.
Met een verhoging van de roerende voorheffing (van 25% naar 27%) wordt zelfs de brave spaarder niet ontzien. De belofte om de kleine spaarder te vrijwaren, klinkt nu wel heel erg hol. Dit zijn de rode recepten uit het verleden. En daarvan kennen we de uitkomst: meer lasten, dalende koopkracht en minder jobs. Dit is geen taxshift, maar een taxlift.
De ronkende verklaringen en oneliners hebben we gisteren gehad, nu moeten we nog wachten op de uitgewerkte, becijferde documenten. Daaruit zal moeten blijken hoe de regering het zal klaarspelen om tegen het einde van de legislatuur, de werkende mensen zo’n 100 euro netto per maand meer te laten overhouden. Want op welke concrete manier dat zou moeten gebeuren daar geeft men nog geen enkele duidelijkheid over. Het enige wat men wel al duidelijk heeft gemaakt is dat die stijging van de nettolonen pas aan het einde van de legislatuur zal komen (vanaf 2018), terwijl de prijsstijgingen van de BTW al veel sneller zullen ingaan…