ANPR-camera’s zijn een zeer geschikt middel om de verkeersveiligheid te handhaven, maar ook om fraudeurs allerhande en rondtrekkende criminele bendes te bestrijden. De jongste jaren kent de plaatsing van deze camera’s door de lokale politie dan ook een boom, althans… in Vlaanderen.
Dat blijkt uit cijfers die ik verkreeg van minister van Binnenlandse Zaken Jambon. ANPR-camera’s kunnen door diverse overheden worden geplaatst, maar gebeurt tot nog toe blijkbaar toch vooral door de lokale politiezones. Waren er in 2012 ongeveer 260 ANPR-camera’s door de lokale politiezones in gebruik, dan is dit aantal in 2015 reeds opgelopen tot circa 530, of iets meer dan een verdubbeling.
Opvallend daarbij is dat dit bijna uitsluitend in Vlaanderen gebeurt. In 2015 hadden de Vlaamse politiezones niet minder dan 502 ANPR-camera’s in gebruik (411 vaste en 91 mobiele). In datzelfde jaar waren er nauwelijks 12 in Wallonië en 13 in Brussel…
Het wordt eentonig om te zeggen, maar dit land is werkelijk een tweelandenland, een land met twee totaal verschillende delen die op zowat elk terrein totaal verschillend reageren en handelen. Ook hier dus: in Vlaanderen investeert men massaal in nieuwe technologie om verkeersovertredingen aan te pakken en zo het verkeer veiliger te maken en om fraude en rondtrekkende criminele bendes te klissen; in Wallonië steekt men daar bij wijze van spreken geen euro in. Dit heeft natuurlijk ook financiële implicaties. In Vlaanderen, worden massaal boetes uitgeschreven en mag de Vlaming betalen; in Wallonië daarentegen is het een heel stuk minder op dat vlak en zou het in alle geval veel beter en efficiënter kunnen.
Uit het antwoord van minister van Jambon blijkt tevens dat de federale overheid in de nabije toekomst ook flink zal investeren in ANPR-camera’s. Er is sprake van de plaatsing van 1000 camera’s op 250 sites, gespreid over het hele Belgische grondgebied.
Ook dat is weer typisch Belgisch. Wallonië investeert niet op lokaal gebied en dus neemt de federale overheid het dan maar op zich om dat met federaal geld te doen. Het klassieke verhaal dus: de Vlaming betaalt dubbel: eenmaal op lokaal niveau en nog eens op federaal niveau. De Walen van hun kant teren enkel op wat er federaal gebeurt, dat zoals bekend hoofdzakelijk door Vlaanderen wordt gefinancierd. Andermaal luidt ook hier bijgevolg de boodschap: splitsen, die boel. Wij zijn het als Vlamingen meer dan moe te betalen voor het afwentelingsbeleid dat in Wallonië wordt gevoerd.