Recordaantal asielzoekers krijgt leefloon

In vijf jaar tijd is het aantal asielzoekers dat beroep doet op een leefloon meer dan verdubbeld. Kostprijs voor de belastingbetaler: 188 miljoen euro. Dat blijkt uit cijfers die ik bemachtigde bij het departement Maatschappelijke Integratie.

Erkende asielzoekers en personen die een subsidiaire beschermingsstatus bezitten, kunnen beroep doen op financiële steun in de vorm van een (equivalent) leefloon. In 2016 ontvingen er 27.575 van hen een dergelijke uitkering. Dat is meer dan een verdubbeling ten opzichte van 2012, toen nog 12.826 asielzoekers beroep deden op de uitkering. Aangezien een leefloon betrekking kan hebben op een volledig gezin ligt het werkelijk aantal asielzoekers dat een leefloon ontvangt nog een stuk hoger.

Kostprijs hoger dan onder Di Rupo

Ik becijferde dat – de stoere verklaringen van staatssecretaris Francken ten spijt – de kostprijs voor de belastingbetaler vandaag fors hoger ligt dan tijdens de regering-Di Rupo. Waar de kostprijs voor leeflonen aan asielzoekers onder voormalig staatssecretaris voor asiel Maggie De Block jaarlijks gemiddeld 88 miljoen bedroeg, loopt dat onder het beleid Francken op tot 188 miljoen euro. Een stijging van 135 procent in vijf jaar tijd en meer dan een vijfde van het totale Belgische leefloonbudget. Ter vergelijking: het totale bedrag dat aan leeflonen werd uitgekeerd aan Vlamingen (wonende in Vlaanderen beschikkend over de Belgische nationaliteit) bedroeg in datzelfde jaar slechts 94 miljoen euro. Belangrijk is bovendien aan te geven dat het bedrag slechts een deel is van de totale kostprijs, aangezien het enkel de federale betoelaging betreft. De rest is voor rekening van de gemeentelijke OCMW’s.

‘Asielpoorten sluiten’

Voorgaande cijfers weerleggen andermaal de mythe dat dit land nood heeft aan nog meer immigratie om ons welvaartsmodel in stand te houden. Wel integendeel. De aanhoudende immigratie zorgt niet voor de betaalbaarheid van onze sociale zekerheid, maar legt er een bijkomende hypotheek op. De cijfers sterken ons pleidooi om de openstaande asielpoorten te sluiten. Opvang van vluchtelingen dient – met internationale hulp – te geschieden in veilige havens in de eigen regio. Dat vergemakkelijkt niet alleen de terugkeer na het conflict, het zet bovendien geen hak in ons broos opgebouwd sociaal systeem.