De goed-nieuws-show die deze middag door de Kamer galmde, staat in schril contrast met de realiteit bij de mensen. 1 op 7 mensen leeft in armoede, de werkzaamheidsgraad blijft fors onder het Europees gemiddelde en de pensioenen behoren tot de laagste van de EU. Er gaapt een ravijn tussen de regeringsretoriek en de harde realiteit voor de mensen
Het Vlaams Belang is alles behalve onder de indruk van de regeerverklaring die premier Michel vandaag in de Kamer ten beste gaf. De focus op een aantal sociaaleconomische hervormingen die de concurrentie- en koopkracht ten goede moet komen, kunnen niet verhullen dat de regeringsmaatregelen in veelvoud teniet worden gedaan door het salvo aan verkapte belastingen en kille besparingen. Denken we maar aan de btw-stijging van 6 naar 21 procent op elektriciteit en de botte saneringen in de gezondheidszorg.
Het mantra van premier Michel over de creatie van jobs, jobs, jobs kan al evenmin verhullen dat niet minder dat 2 op 3 ervan tijdelijk of deeltijds is. Onder deze regering heeft het aantal mensen dat werkt en dat arm is een nieuwe piek bereikt. Nooit eerder waren er zoveel mensen aan de slag die de eindjes niet aan mekaar kunnen knopen, dat blijkt ook uit een onderzoek van het Leuvense Instituut voor Arbeid.
De hoeraberichten over het aantal gecreëerde jobs zijn bovendien totaal misplaatst. Zo zijn een rechtstreeks gevolg van de verbeterde conjunctuur in de buurlanden en dus geen verdienste van de regering. Procentueel wordt er overigens amper een steen verlegd. Volgens de FOD Economie blijft de werkzaamheidsgraad met 67,6 procent nog altijd ver onder het Europees gemiddelde van 73,2 procent. De plechtige belofte van vicepremier Kris Peeters om een volledige tewerkstelling te realiseren tegen 2025 lijkt verder weg dan ooit.
Ook de passage van Michel dat de regering de economische heropleving niet zal offeren op het altaar van de begrotingssanering, is zeer flauw. De voorwaarde van de N-VA om de Belgische rekening op orde te krijgen in ruil voor een communautaire stilstand draait uit op een fiasco. Zelfs de bijgestelde doelstelling om het structurele tekort onder het procent – goed voor een besparing van 10 miljard euro – te laten duiken tegen 2019 zal niet worden gehaald. De rekening wordt gewoon doorgeschoven naar de volgende generaties.
Het migratieluik van premier Michel is dan weer een bevestiging van wat het Vlaams Belang al van bij het aantreden van deze regering stelt. Namelijk dat België – ook met Theo Francken – tot een van de meest lakse landen behoort op het vlak van asiel en migratie. Ondanks de asielcrisis ligt het aantal uitwijzingen van illegalen lager dan onder Maggie De Block. Meer zelfs: nooit eerder werden zoveel asielzoekers erkend op zo een korte periode.
Als klap op de vuurpijl vond Michel het nodig in quasi onverhulde termen de kant te kiezen van de staatsdictatuur van Madrid in het Catalaans-Spaanse conflict. Het zoveelste bewijs dat het zoeken van de meerwaarde van de N-VA in deze regering even moeilijk is als die van een naald in een hooiberg.