Vlaams Belang wil nationaliteit als voorwaarde voor sociale tewerkstelling
Wie van openbare bijstand leeft, kan door het OCMW via een gesubsidieerde job worden tewerkgesteld in het kader van zijn maatschappelijke integratie. Uit cijfers die ik opvroeg bij de minister voor Maatschappelijke Integratie blijkt dat het merendeel van deze OCMW-jobs in Vlaanderen weggelegd is voor niet-Belgen.
Van de 9.737 mensen die in 2017 door een Vlaams OCMW werden tewerkgesteld in het kader van sociale tewerkstelling (de zogenaamde artikel 60’ers) beschikten er 5.790 of 59,5 procent niet over de Belgische nationaliteit. Dat is 4,5% meer dan in 2016. Wanneer men het aantal Vlamingen en buitenlanders in de sociale tewerkstelling afweegt ten opzicht van hun aandeel in de bevolking, dan blijkt daaruit dat buitenlanders daarin verhoudingsgewijs 12,5 keer meer vertegenwoordigd zijn dan Vlamingen.
Deze sociale tewerkstelling van buitenlanders door de OCMW’s kostte de belastingbetaler, voor wat het hele land betreft, ook handenvol geld. In 2017 ging het om 92,7 miljoen euro, een stijging met 4,8% op één jaar tijd.
Deze gesubsidieerde jobs zijn vaak bedoeld om voorbereid te worden op de arbeidsmarkt of, surrealistisch wanneer het om vreemdelingen gaat, om te kunnen doorstromen naar een werkloosheidsvergoeding wanneer men daarvoor nog niet aan de criteria voldoet.
Dat wij hier buitenlanders met de juiste kwalificaties en diploma’s binnenlaten om op de private arbeidsmarkt te komen werken wanneer het om knelpuntberoepen gaat, is een idee waarmee ik kan leven omdat dit een meerwaarde oplevert voor onze economie. Maar kan iemand mij eens vertellen waarom wij als overheid en als gemeenschap duizenden jobs zouden moeten subsidiëren voor vreemdelingen die hier op de reguliere arbeidsmarkt niet aan de bak komen? Ik pleit er daarom voor om de door de overheid gesubsidieerde sociale tewerkstelling, net zoals dat nu voor het openbaar ambt het geval is, te beperken voor wie over onze nationaliteit beschikt. Dat is zinvol omdat we zo onze eigen mensen die het even moeilijker hebben, en waar wij verantwoordelijk voor zijn, naar de arbeidsmarkt kunnen leiden. Waarom we dat echter ook voor buitenlanders zouden moeten doen, is mij een raadsel. Buitenlanders die hier geen plaats hebben op de private arbeidsmarkt, moeten daarom vriendelijk maar kordaat worden verzocht terug te keren naar hun eigen land in plaats van een last te vormen voor onze sociale zekerheid.