“Deze Sinterklaaspolitiek is onhoudbaar voor ons sociaal bijstandsstelsel”
Ik kreeg van minister van Maatschappelijke Integratie Ducarme de cijfers in verband met de leeflonen die in 2018 werden uitbetaald.
Vorig jaar werd zowat 990 miljoen euro aan leeflonen (zonder equivalente leeflonen) uitgegeven aan zowat 200.000 personen. Niet minder dan één derde daarvan waren vreemdelingen. Maar zij waren wel goed voor 439 miljoen aan uitgaven of 44% van de totale kost.
Bekijkt men de uitgaven over de voorbije jaren, dan vallen twee zaken op: de uitgaven swingen de pan uit, en dat is vooral te wijten aan de exponentiële toename van het aantal leefloontrekkers onder de (niet-Europese) vreemdelingen. Vergelijkt men het aantal leefloners onder de regering-Di Rupo en de regering-Michel/De Wever, dan blijkt het aantal Belgische leefloners gemiddeld met 18% gestegen te zijn, het aantal EU-leefloners met 23%, maar het aantal niet-EU-leefloners met niet minder dan 105%! Onder de regering-Michel werd op 4 jaar tijd niet minder dan 1,4 miljard euro uitgegeven aan leeflonen voor vreemdelingen, waarvan het grootste deel (1,14 miljard) aan niet-EU-vreemdelingen. Tijdens 3 jaar regering-Di Rupo ging het over een pak minder, met name 579 miljoen.
Het is al vaker gezegd: open grenzen en een Sinterklaaspolitiek voor vreemdelingen enerzijds en een sterk en betaalbaar sociaal bijstandsstelsel gaan niet hand in hand. Maar dat heeft de regering Michel/De Wever duidelijk niet begrepen. Met de N-VA in de Belgische regering kwam er dus wel degelijk verandering op dat vlak, maar dan wel onder de vorm van een explosie van uitgaven aan leeflonen ten behoeve van niet-Europese vreemdelingen, niet bepaald de richting die het moet uitgaan. Hoe dan ook blijft deze situatie niet houdbaar. We moeten absoluut ophouden Sinterklaas te willen spelen voor de hele wereld en we moeten onze grenzen sluiten voor vreemde gelukszoekers. Doen we dat niet, dan gaat ons sociaal bijstandssysteem onvermijdelijk naar de haaien. De eerste slachtoffers daarvan zullen onze eigen behoeftigen zijn.