Het rijtje van loze beloften van de regering-Michel kan opnieuw worden aangevuld. Na het begrotingsdebacle en de mislukte pensioenhervorming kan ook de noodzakelijke hervorming van het Strafwetboek worden toegevoegd. Gevolg: een aanhoudende straffeloosheid.
Weinig vonnissen in zedenzaken leidden tot zoveel publieke verontwaardiging als dat van de daders van de groepsverkrachting van twee Nederlandse meisjes in Antwerpen begin vorig jaar. Hoewel de ernst van de feiten en het buitensporige geweld kwamen de daders er vanaf met milde straffen met uitstel.
In verschillende kranteninterviews en TV-studio’s herhaalde minister Geens dat dit een eindigend verhaal is. ‘Er is een probleem en wij gaan dat verhelpen’, klonk het stoutmoedig. De hervorming van het strafwetboek zou hier immers definitief komaf mee maken. Verkrachting zou daardoor met minimum 5 en maximum 10 jaar worden bestraft. Nu het einde van de legislatuur nadert, keert Geens echter op zijn stappen terug en schuift hij de hervorming door naar de volgende regering. “Après nous les mouches”, lijkt Geens te denken.
Er is sprake van verregaand schuldig verzuim. Vier jaar na zijn aankondiging en ettelijke klankbordcommissies later is er nog steeds geen sprake van de noodzakelijke hervorming van het Strafwetboek. Het volgende lakse verkrachtingsvonnis staat in de sterren geschreven. Het globale gevolg zal zijn dat dit land ook na de ministeriële passage van Geens blijft wat het was: een vrijhaven voor criminelen uit alle winstreken.