Gevangenen mogen om begrijpelijke redenen niet over een GSM beschikken. Sinds 2017 werd door het gevangeniswezen het aantal controles op GSM-bezit in onze gevangenissen fors opgedreven. Dat werpt zijn vruchten af. Maar het leidt tevens tot de vaststelling dat onze Belgische gevangenissen zo lek zijn als een zeef.
In 2018 werden in de Belgische 486 controles uitgevoerd op bezit van GSM’s. Dat zijn 66% meer controles dan het jaar voordien. Dat leidde in 2018 tot de onderschepping van niet minder dan 747 GSM’s in de gevangenissen. In vergelijking met 2017 komt dat neer op meer dan een verdubbeling, met name een toename van niet minder dan 129%.
Het is een goede zaak dat het aantal controles op GSM-bezit flink is opgedreven, dat maken de resultaten ervan alvast duidelijk. Maar tegelijkertijd maakt dit ook duidelijk dat het nog altijd een fluitje van een cent is om een GSM in onze gevangenissen binnen te smokkelen en dat die dus zo lek zijn als een zeef. Dat vind ik een bijzonder verontrustende vaststelling. Dat betekent immers dat de gevangenen de mogelijkheid krijgen om te communiceren met hun trawanten die zich buiten de gevangenismuren bevinden. Er zal toch eens ernstig moeten over worden nagedacht of er geen strengere fouilleringen moeten komen op het binnensmokkelen van deze toestellen en van andere voorwerpen.
Overigens valt er ook een groot verschil op tussen de Vlaamse en de Waalse gevangenissen. Per controle vond men in Waalse gevangenissen 2,43 GSM’s; in Vlaamse gevangenissen was dat gemiddeld slechts 0,9 GSM’s. Het is dus kennelijk veel gemakkelijker om een GSM binnen te smokkelen in een Waalse gevangenis dan in een Vlaamse.