Het Vlaams Belang is er niet over te spreken dat dit jaar ruim 1.100 studenten aan de opleiding geneeskunde mogen beginnen in de Franse Gemeenschap. “Dat is meer dan het dubbele van het maximum toegelaten aantal, zijnde 505. Hetoverschrijden van de artsenquota mag voor de Franse Gemeenschap dan wel een jaarlijkse traditie zijn, het zorgt in Vlaanderen voor jobonzekerheid bij kandidaat-artsen”, zegt fractievoorzitter in de Kamer Barbara Pas (Vlaams Belang).
“De regering Michel stelde reeds het probleem opgelost te hebben, maar niets bleek minder waar”, aldus Pas. “En de paars-groene regering nam zich daarom op haar beurt voor om tegen begin 2022 een responsabiliseringsmechanisme uit te werken opdat de federale quota eindelijk gerespecteerd zouden worden. Vandaag staat die uitwerking echter nog nergens en weigert het kabinet van minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) zelfs iedere commentaar.” Het responsabiliseringsmechanisme bleek, toen Pas de minister hierover op 15 juli ondervroeg, nog slechts een ‘mogelijkheid’ te zijn, die eerder een zaak is voor de gemeenschappen. “In dat geval is het me een raadsel waarom dat mechanisme in het paars-groene regeerakkoord stond.”
“Federale wetgeving die niet naar de zin is van de Franse Gemeenschap blijft in dit land gewoon dode letter: ‘probleem opgelost’”
Het Vlaams Belang benadrukt dat een ongebreidelde toestroom van de studenten geneeskunde nefaste gevolgen zal hebben, en niet enkel voor de kwaliteit van de opleiding. “Door de onverantwoordelijke houding van de Franse Gemeenschap en de lakse houding van de federale regering zullen vele student-artsen uiteindelijk hun metier niet kunnen uitoefenen”, voorspelt Pas. “En zij die wel als arts aan de slag kunnen, zullen zich verplicht zien om meer en niet steeds noodzakelijke onderzoeken uit te voeren.”
“We hebben er al meermaals op gewezen dat de regeling rond de artsencontingentering door de onvoltooide staatshervorming en versnippering van de gezondheidszorg nodeloos ingewikkeld is”, besluit Pas. “De enige manier om de ongelijkheid van de instroom weg te werken en een correcte uitoefening van de geneeskunde te kunnen garanderen is de volledige splitsing van de gezondheidszorg. Vlaanderen en Wallonië moeten elk hun beleid kunnen voeren en zelf hiervoor de verantwoordelijkheid kunnen dragen.”