Dank voor uw komst naar Lier, waar de drie kronkelende Nethen een zilveren knoop leggen en waar plots het spekbuikige, overvloedhoornige Brabant zich scheidt van ‘t mijmerend, magere Kempenland, om het met de woorden van Felix Timmermans te zeggen.
Waarde toekomstige Vlaamse landgenoten,
“België heeft geen nationaliteit en door het karakter van zijn burgers kan het er nooit één hebben. Ten gronde heeft België geen politieke reden om te bestaan.” Dat zijn niet mijn woorden, maar die van Leopold I, de Coburgse roofridder in een brief in het Frans aan zijn kabinetschef in 1859. Verstandelijk zijn de koningen er sindsdien niet op vooruit gegaan.
In België wordt de Vlaming bedrogen. Reeds in 1830 en ook nu. Men heeft er bijna 120 jaar over gedaan om in dit Belgenland de grondwet in een Nederlandse versie in het parlement aan te nemen en verstaanbaar te maken voor de meerderheid van de bevolking. Van rechtbank tot schoolbank, alles was en Français. Op het ogenblik dat de Vlamingen, na 140 jaar vernedering, perspectieven begonnen te krijgen om via het uitspelen van hun democratische meerderheid in België de macht over te nemen, werd deze mogelijkheid voorgoed de grond in geboord bij de staatshervorming in 1970.
Al bij die eerste staatshervorming is de democratische meerderheid van de Vlamingen geblokkeerd door de grendelgrondwet. Latere staatshervormingen hebben die blokkeringen enkel versterkt en uitgebreid. Er werd een schijnfederalisme ingevoerd met pariteit in de regering, bijzondere meerderheden en alarmbelprocedures. Het Waalse vetorecht verhindert elke verdere Vlaamse ontvoogding.
Elke dag wordt de onwerkbaarheid van de Belgische constructie meer zichtbaar. Nooit eerder was de noodzaak aan structurele hervormingen zo urgent.
Voor de beide volksgemeenschappen kunnen geen bevredigende oplossingen gevonden worden want Vlamingen en Walen houden er over nagenoeg elk onderwerp een tegengestelde visie op na. Met als gevolg: wereldrecords regeringsonderhandelingen, halfslachtige Belgische oplossingen ofwel gebeurt er, zoals vaak, helemaal niets omdat er wordt beslist om helemaal niets te beslissen.
De Vivaldi-regering, een zoveelste regering zonder Vlaamse meerderheid, is daar een triestige illustratie van. Ze hebben een regeerakkoord waar voor elke partijtje iets inzit, maar helaas amper iets voor de kiezer of voor de toekomst.
En zelfs wat er in dat regeerakkoord staat wordt niet eens uitgevoerd : het blijft wachten op de fiscale hervorming, de pensioenhervorming , het snoeien in de partijdotaties en uiteraard ook op de uitvoering van het communautaire luik van het regeerakkoord. De cabinettard die de wetteksten voor de beloofde regionalisering van de gezondheidszorg diende voor te bereiden heeft al ontgoocheld ontslag genomen. Zelfs een zeer eenvoudig dossier als de beloofde betaalde Vlaamse feestdag zal ook nog niet voor dit jaar zijn. Er komt allemaal niets van in huis. Het is niet te geloven dat er nog altijd 8% op de partij van de eerste minister zou kunnen stemmen.
En ondertussen betaalt de hardwerkende Vlaming zich blauw om dit onwerkbaar land in stand te houden. Voor PS-voorzitter Paul Magnette is dat uiteraard geen probleem. U kent hem allemaal, de voorzitter van een corrupte partij die Wallonië naar het complete faillissement leidt en België naar de slechtste begroting van heel Europa, maar wel waarschuwt voor de reputatie van het land wanneer wij aan de macht zouden komen… Ik citeer hem: “Het zit Vlamingen in de genen om altijd hard te werken. Walen genieten liever van het leven. Et alors?”
Vlamingen hebben altijd hard gewerkt, inderdaad mr. Magnette, en dat is het grote geluk van Wallonië. Mocht dit land bestaan uit twee Waalse landgedeelten, leefden we nu wellicht in Bangladesh of Zimbabwe. Het werken zit de Vlamingen in het bloed mr. Magnette, en hoe kan ik dat hier in Lier beter illustreren dan met de reeds vermelde Felix Timmermans. Het volstaat om enkel de eerste pagina van zijn boek Boerenpsalm uit 1935 eens te lezen.
Luister mee, het gaat over een oude boer die gestorven is. “Onze vader was kromgewerkt als een vraagteken. Toen ze hem kistten zat hij ofwel recht in zijn kist of staken zijn benen in de lucht. Ze hebben hem moeten kraken, tenminste ik heb hem gekraakt. De anderen hadden schrik.” Kromgewerkt mr. Magnette, wellicht terwijl de Walen van het leven aan het genieten waren, want in 1935 bestonden de geldstromen vanuit Vlaanderen ook al meer dan 100 jaar.
België heeft voor de van het leven genietende Franstaligen enkel nut als transferunie, waarbij Vlaams geld onophoudelijk en massaal naar Wallonië wordt weggedraineerd. Voor de rest mag dit land voor hen eigenlijk de schop op. En daar ligt voor Vlaanderen natuurlijk een grote opportuniteit.
Het is ondertussen voor iedereen met gezond verstand duidelijk dat we die opportuniteit niet benutten met een participatiestrategie. Dat is keer op keer mislukt. Denk maar aan de communautaire stilstand van de N-Va-regering vanaf 2014.
Het gaat echt niet lukken door jarenlang de communautaire corebusiness onder de mat te vegen- en dat neem ik ze uitermate kwalijk – en daardoor het nodige draagvlak, waar wij jarenlang zorgvuldig aan bouwden, weg te blazen.
Het zal nu ook niet lukken met een warrig confederalismeverhaal van meesterstrateeg De Wever. En ik bedoel Bart De Wever, niet Anuna al is dat confederalismeverhaal zo warrig dat het ook van Anuna had kunnen zijn. Een warrig verhaal, waarbij het resterende federale niveau supervergrendeld wordt en bevoegd blijft voor de Grondwet, nationaliteit, asiel, Defensie, Buitenlandse zaken en waarbij zelfs Flupke protocollair op zijn troon mag blijven zitten.
Het zal niet lukken met een Vlaamse regering, geleid door een zogenaamde Vlaams-nationalist, die zich braaf en gedwee beperkt tot de bijrol van tweederangsacteur in het Belgisch toneelstuk.
Het zal niet lukken met zogenaamde Vlaams-nationalisten die op de fête nationale op de eerste rij gaan zitten. Voor wie de stoere communautaire communicatie niet meer is dan een doorzichtige marketingstrategie en die het oprecht streven naar onafhankelijkheid, het eerste punt van hun eigen statuten, afdoen als chaos.
Vrienden,
Geen enkele staatshervorming zal Vlaanderen de broodnodige bevoegdheden geven die het nodig heeft om een beleid op maat te kunnen voeren. In een Belgische context is confederalisme onmogelijk. Het is een beetje als een gevangene die zijn volledige straf heeft uitgezeten, maar die vrijwillig voorstelt om tijdens de weekends terug te keren naar zijn cel.
Binnen België is er enkel plaats voor het huidige contra-federalisme: een keurslijf waarin de volksgemeenschappen gevangen zitten en dat de totstandkoming verhindert van een beleid dat aansluit bij de inzichten, voorkeuren, verlangens, behoeften en belangen van de onderscheiden volksgemeenschappen.
Confederalisme is ook mathematisch onmogelijk. Je hebt daarvoor, vroeg of laat, hoe dan ook, de goedkeuring nodig van de van het leven genietende Walen. Een meerderheid van de Franstaligen moet daarmee instemmen. Wie gaat de minst actieve aller Vlaamse parlementsleden daarvoor depanneren? PS, MR, Ecolo, PTB? Dat is totaal ongeloofwaardig! Wie zoiets gelooft kan je ook het bestaan van UFO’s, Big Foot, Loch Ness en graancirkels wijsmaken.
Waarde toekomstige Vlaamse landgenoten,
Alleen al de drang naar democratie en rechtvaardigheid voedt ons legitiem onafhankelijkheidsstreven, onze Vlaams-nationale wens om natie en staat te laten samenvallen.
Zoals het Warandemanifest bijna 20 jaar geleden al aangaf is een ordelijke opdeling van dit land alleen al om sociaal-economische redenen een bittere noodzaak. Alleen in een onafhankelijk Vlaanderen kunnen we solidariteit waarborgen. Zoals Lode al aangaf, is in de Belgische context het woord solidariteit een codewoord geworden voor georganiseerde diefstal, voor miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië, zonder enige vorm van vrijwilligheid en transparantie. Het is een enorm welvaartsverlies voor Vlaanderen en het helpt Wallonië niet eens vooruit. Die transfers, voor de van het leven genietende Walen is dat zoiets als zeewater. Hoe meer ze ervan drinken, hoe meer dorst ze krijgen.
Als wij willen dat de belastingen en de parafiscale lasten die de Vlamingen betalen in de eerste plaats dienen om de belangen te dienen en de problemen op te lossen van de Vlamingen en niet van de Walen, dan moeten wij werk maken van onze onafhankelijkheid en soeverein over onze centen kunnen beslissen.
Als wij willen dat de overheid van de Vlamingen de familiewaarden, de veiligheid, de vrijheid van denken, de vrijheid van mening en de vrijheid van ondernemen waarborgt in plaats van aantast, dan moeten wij werk maken van onze onafhankelijkheid en opkomen voor onze vrijheid.
Als wij willen dat de overheid van de Vlamingen de immigratiekranen, gezinsherenigingen, misbruiken van politiek asiel en de kranen van illegale inwijking dichtdraait, dan moeten wij werk maken van onze onafhankelijkheid en soeverein over onze grenzen kunnen beslissen.
Als wij willen dat de overheid de belangen van het Vlaamse volk dient en niet omgekeerd. Als wij willen dat de overheid van de Vlamingen echt de overheid van en voor de Vlamingen wordt, dan moeten we werk maken van een soevereine Vlaamse staat!
Vrienden,
De recente geschiedenis leert ons dat het kan. Eeuwenoude grenzen die onaantastbaar leken, verdwenen de voorbije decennia als sneeuw voor de zon. Oude staten brokkelden af of vielen
uit elkaar. Grote en kleine volkeren hesen zelfbewust de vlag van de vrijheid. Overal werden nieuwe staten geboren. Sinds WO II zijn er maar liefst 121 nieuwe staten bijgekomen.
Tsjechië, Slovakije, Servië, Montenegro, … al deze staten hebben hun scheiding zèlf geregeld. Er bestaat namelijk niet zoiets als een centraal wetgevingsorgaan waarbij je je scheidingsdossier indient zoals bij de ontbinding van een huwelijk en waar de rechter na de debatten uiteindelijk een uitspraak doet.
En dankzij de vele precedenten zijn er talrijke uitspraken, verdragen en arresten van internationale instellingen die zich meermaals hebben uitgesproken over de onafhankelijkheid van staten en de ontbinding van bestaande staatsverbanden. Het Handvest van de Verenigde Naties, arresten van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, uitspraken van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag , … ze bevestigen allemaal dat er geen internationale hindernissen zijn die de onafhankelijkheid van een staat kunnen verhinderen wanneer dat op een vreedzame en democratische manier gebeurt.
En laat Vlaams Belang net de democratische en vreedzame partij bij uitstek zijn. Enkel in een republiek Vlaanderen kunnen wij de democratie herstellen.
Waarde toekomstige landgenoten,
Een vrij en onafhankelijk Vlaanderen zal zelf alle hefbomen in handen hebben om zich voor te bereiden op de uitdagingen van de toekomst. De tijd van staatshervormingen, van confederalisme, van België 2.0 of van het oplappen van de Belgische structuur, hebben hun tijd gehad. Het heeft allemaal niet geloond. Integendeel, het is voor Vlaanderen kostbaar tijdverlies.
Vlaanderen heeft nood aan een trendbreuk, een totale ommekeer. Het Vlaams Belang is daarin al jarenlang consequent de voortrekker. Onze partij is een ijsbreker, zoals Joris Van Hauthem het treffend verwoordde. Onze partij is altijd de partij geweest die trends zette, eerder dan ze te volgen. Tegen de stroom op, zoals Gerolf daarnet terecht zei. Met de stroom mee, dat is voor dode vissen.
Vrienden,
In tegenstelling tot de huidige Vlaamse regering, maken wij wel werk van een voorbereiding. Ons draaiboek daarvoor ligt klaar. Het concrete stappenplan van momentum tot onafhankelijkheidsverklaring werd u vandaag uit de doeken gedaan. U kan in de congresteksten lezen dat wij alle mogelijke opdelingsmethoden hebben geanalyseerd : van alle varianten van dismembratio tot secessie.
En uiteraard zullen wij er alles aan doen om, zoals dat bij Tsjechië en Slovakije het geval was, in goede verstandhouding uiteen te gaan en alles zo ordelijk mogelijk te laten verlopen. Maar laat het duidelijk zijn: zelfs als Wallonië ervoor kiest dat het geen echtscheiding in onderlinge toestemming wordt – zoals wij wensen- maar een vechtscheiding, dan nog gaan wij er consequent voor. Een echtscheiding is soms pijnlijk , maar is altijd beter dan een ondraaglijk huwelijk.
Het Burgerlijk Wetboek bepaalt dat niemand gedwongen kan worden om in de onverdeeldheid te blijven. Een echtgenoot die wil scheiden heeft daarvoor inderdaad niet de toestemming van de partner nodig. Het is een bepaling dat veel partnergeweld of erger voorkomt.
En zo geldt het ook voor Vlaanderen. Wij kunnen perfect eenzijdig zelf beslissen om uiteen te gaan. Daar is alleen politieke wil voor nodig. Het zal in het belang van de van het leven genietende franstaligen zijn om aan de onderhandelingstafel te gaan zitten. En als ze dat niet willen is er nog altijd gevestigde internationale rechtspraak die hen daar zal toe verplichten. Het Canadees Hooggerechtshof stelde eerder al dat er moet onderhandeld worden indien één identiteit wil ontbinden.
De van het leven genietende Walen hebben er zoals geen enkele Vivaldi-partij problemen mee om met schurkenstaten zoals Iran te onderhandelen en deals te sluiten. Dan moeten ze dat met Vlaanderen ook wel kunnen.
Onderhandelen en ordelijk opdelen is geen revolutie of chaos. België vandaag is chaos. België vandaag is een recept voor conflicten!
Er is maar één toekomst voor Vlaanderen en die is los van België. Een onafhankelijk Vlaanderen, is voor ons geen vraagteken zoals de kromgewerkte boer van Felix Timmermans. Het is een fier uitroepteken.
Zoals alle voorgaande sprekers al hebben geduid: 2024 kan daartoe een momentum zijn. Een momentum waar de Vlaamse beleidsmakers voor een fundamentele keuze staan: verder aanmodderen met België of resoluut kiezen voor Vlaanderen.
Vlaams Belang kiest voor Vlaanderen !