Gisterenavond werd in de plenaire vergadering in de Kamer de tijdelijke wijziging van grondwetsartikel 195 goedgekeurd. Ook tijens die bespreking heb ik nog eens op een rijtje gezet waarom het Vlaams Belang zich hiertegen verzet.
U kan hieronder mijn tussenkomst van gisteren nalezen en het hier herbekijken.
Voor alle duidelijkheid: het Vlaams Belang is niet tegen een wijziging van de procedure van artikel 195. Integendeel, we hebben zelf een voorstel ingediend voor een herziening, een versoepeling van de procedure voor onbepaalde tijd in de toekomst. Uiteraard is dat geen voorstel voor tijdelijke ad hoc-regelingen, uitsluitend ten profijte van de huidige meerderheid, zoals dat vandaag voorligt
Wat vandaag voorligt is dan ook helemaal geen wijziging van de procedure van art.195 GW. De enige bedoeling vandaag van de meerderheid en hun groene handlangers is om de Vlaamse toegevingen in de zesde staatshervorming (kieskring BHV; ger arr. BHV, samenvallende verkiezingen, constitutieve autonomie Brussel, noem maar op) Om al die zaken nu, via een vereenvoudigde procedure, voor eeuwig te betonneren in de Grondwet.
Je moet eigenlijk maar durven: de franstalige overwinningen betonneren zonder zware procedure (geen in herziening stelling van artikelen door de preconstituante, geen ontbinding van de kamers en geen verkiezingen), maar daarna kunnen ze pas terug gewijzigd worden via de oude logge procedure (wél eerst in herzieningstelling van de artikelen nodig door preconstituante enz.). Men zet de deur even open om de Franstalige overwinningen te betonneren en daarna gaat ze terug potdicht.
Er is in de commissie heel wat gediscussieerd over de juridische argumenten die tegen het voorstel in te brengen zijn. Hoorzittingen met specialisten daaromtrent werden geweigerd. Ook de mogelijkheid om de legaliteit van het voorstel te toetsen werd afgeketst.
We hebben veel kritieken van grondwetsspecialisten (Hendrik Vuye, Marc Verdussen) gelezen.
– Sommigen zien dit voorstel als een tijdelijke schorsing van artikel 195 en vragen zich af of dat niet in strijd is art 187 van diezelfde GW. Dat artikel stipuleert dat de GW noch geheel noch ten dele kan geschorst worden.
– Andere grondwetsspecialisten halen aan dat de bestaande logge procedure, de zogenaamde drietrapsraket ‘preconstituante – ontbinding parlement/verkiezingen – constituante’ onder meer als doel heeft dat de kiezer zich kan uitspreken over de voorgestelde GW-wijzigingen. Doordat dit niet gebeurt via de nu voorgestelde procedure noemen zij dit ongrondwettelijk en ondemocratisch.
Nog anderen vinden de cruciale vraag in de huidige omstandigheden of een constituante tweemaal eenzelfde artikel mag wijzigen. Ondermeer de juristenkrant verwijst daarbij naar de theorie van de eenmalige bevoegdheid van de constituante. Een grondwetsartikel kan volgens deze stelling slechts een tweede maal worden gewijzigd als de wijziging een ander onderwerp heeft dan de eerste wijziging. Maw eenmaal een grondwetswijziging doorgevoerd, heeft de constituante haar bevoegdheid uitgeput.
Het staaltje politieke loodgieterij dat met dit voorstel wordt opgevoerd is ongetwijfeld voer voor lange discussies onder de specialisten. De meningen bij de grondwetsspecialisten zelf zijn verdeeld. Is het fraude? Ik denk niet dat de meerderheid van deze vraag wakker ligt. Zelfs met 10 Crombez ‘s in de regering, Grondwetsfraude wordt in België toch niet gesanctioneerd.
Los van het feit welke grondwetsspecialist gelijk heeft, bestaat er ook zoiets als fatsoen. Dat deze oplossing hoogst onfatsoenlijk is, daarover is vrijwel elke specialist het eens. Maar ok daar ligt de meerderheid niet wakker van. Terwijl ze zelf alle mogelijke trucs op de grondwet toepassen zijn ze zelfs niet beschaamd om recent nog kritiek te geven op de Hongaarse Grondwet.
Naast de juridische argumenten zijn er ook fundamentele politieke argumenten waarom het voorstel van vandaag geen goedkeuring verdient.
En dan wil ik het in de eerste plaats hebben over de bedoeling, de achterliggende reden waarom artikel 195 eigenlijk voor herziening vatbaar verklaard werd.
Voor de ontbinding van de kamers werden uitvoerig besprekingen gehouden over de keuze van Grondwetsartikelen die voor herziening vatbaar zouden verklaard worden.
Over het artikel 195 werden vele stoere verklaringen afgelegd. Als je de verslagen van die besprekingen er op naleest krijg je een heel duidelijk beeld van wat de achterliggende bedoeling was voor het voor herziening vatbaar verklaren van artikel 195. Ik heb tijdens de bespreking in commissie een poging gedaan om het geheugen van mijn Vlaamse collega’s op te frissen. Ik heb tussenkomsten van Open VLD (Geert Versnick, Hilde Vautmans) , CD&V (toenmalig senator Vandenberghe, ook u Mr Verherstraeten), Sp.a (Vandermaelen) geciteerd waaruit telkens duidelijk bleek dat u allen pleitte voor een vereenvoudiging van de procedure.
Wat een eensgezindhied bij de Vlamingen: de procedure van artikel 195 moest vereenvoudigd worden en dus voor herziening vatbaar worden verklaard.
Meer nog, de SPa zette zich af tegen de tactiek om artikel 195 te gebruiken om nog vanalles te kunnen regelen in grondwetsartikelen die niet voor herziening vatbaar zouden worden verklaard. Exact wat er vandaag gebeurt, daar was u voor de verkiezingen tegenstander van.
Vandaag stellen we vast dat al die Vlamingen, hun stoere verklaringen ten spijt, ook inzake de vereenvoudiging van de procedure voor grondwetsherziening over de hele lijn plat op de buik zijn gegaan voor de franstaligen.
De franstaligen waren voor de verkiezingen, ten tijde van de besprekingen over de preconstituante, al heel duidelijk. Zij stelden duidelijk dat de procedure voor hen NIET mocht vereenvoudigd worden. Ze krijgen vandaag gelijk.
De PS moet ik feliciteren, zij zijn de enige consequenten: zij hadden voor de verkiezingen als enige de idee verdedigd om de truc die vandaag voorligt toe te pasen: artikel 195 gebruiken als vehikel om een en ander dat op voorhand niet aan de kiezers wordt voorgelegd alsnog in de GW te krijgen.
Aangezien mensen een tweede kans verdienen, nietwaar collega Bracke, bieden wij de Vlaamse partijen vandaag een tweede kans. Door ons eerste amendement te steunen krijgt u alleszins de kans om hetgeen u voor de verkiezingen aan de Vlaamse kiezer heeft beloofd inzake de vereenvoudiging van de procedure ook effectief na te komen. Dit amendement geeft immers invulling aan de oorspronkelijke bedoelingen van de preconstituante, met name de procedure om de GW te herzien, vereenvoudigen.
Ik maak mij geen illusies over uw steun voor dit amendement. Zoals iedereen onderhand wel al weet, besef ook ik maar al te goed dat Vlamingen alleen in een Belgische regering komen bij de dominante PS als zij het tegenovergestelde doen dan datgene waarvoor hun kiezers hen hebben gekozen.
Als we eens overlopen wat er allemaal in dit voorstel staat, wordt dat nog maar eens aangetoond.
Bij het eerste puntje onder artikel 1 wordt vastgehouden aan uitzonderingen, meerbepaald aan “de huidige specifieke bepalingen van de pacificatiewet van 9 augustus 1988 en aan die van de functie van de gouverneurs”. Een zin die wij met ons tweede amendement willen schrappen om de eenvoudige reden dat de gewesten de hun voorgespiegelde volledige uitoefening van hun autonomie over de provincies slechts kunnen realiseren indien er geen uitzonderingen op deze regel bestaan.
Het gaat om een uitzonderlingsregeling waarbij een College van Provinciegouverneurs bevoegd is voor allerlei materies inzake gemeente-of OCMW-aangelegenheden in de gemeenten Voeren en Komen-Waasten. Deze regeling is principieel onaanvaardbaar omdat hiermee inbreuk wordt gepleegd op de volheid van bevoegdheid van de gewesten over hun ondergeschikte besturen. Bovendien, als je weet dat dat College van Provinciegouverneurs maandelijks dient te vergaderen, maar dat het de laatste twee jaar geen enkel dossier heeft behandeld, dan kun je u toch wel vragen stellen naar de zin ervan.
De Vlaamse overheid heeft trouwens ook zelf te kennen gegeven dat zij komaf wil maken met deze uitzonderingspraktijken. Ik stel voor dat de collega’s die partijgenoten hebben zitten in de Vlaamse regering er de fiches 17, 18 en 20 eens op nalezen die de Vlaamse administratie in opdracht van die Vlaamse Regering heeft opgesteld ter voorbereiding van de zesde staatshervorming. Door ons tweede amendement straks te steunen komt u tegemoet aan standpunt van uw Vlaamse Regering die terecht elke beknotting van haar autonomie inzake bevoegdheid over de provincies en de gemeenten afwijst en hierover exclusief bevoegd wil worden.
In dit voorstel worden ook de voorbereidingen genomen voor een hervorming van de senaat. De senaat wordt niet afgeschaft, zoals de Vlaamse partijen vroegen, maar wordt hervormd tot een ontmoetingsplaats van de gemeenschappen. Dit past perfect in het federale plaatje om de gewesten en de gemeenschappen onder de vleugels van de Belgische schoonmoeder te houden. Steun ons 3de amendement straks en zorg ervoor dat die senaat volledig kan afgeschaft worden, het zal trouwens ook een veel drastischere besparing zijn, dan het toedraaien van de warmwaterkranen in dit huis.
Wat staat er nog in dit voorstel, dat de deelstaten een grotere greep moeten krijgen op de verkiezing van hun eigen parlementen. Volledig mee eens, maar waarom dan op dat vlak geen zo ruim mogelijke autonomie geven aan de deelstaten? Neen, het wordt beperkt tot aspecten met betrekking tot het vaststellen van de duur van de legislatuur en de datum van de verkiezingen.
De achterliggende bedoeling is duidelijk gekend: samenvallende verkiezingen! Op die manier wil men dezelfde meerderheidscoalities tot stand brengen op het federale en de gewestelijk niveaus. Dan kan eerst een federale regering gevormd worden, waarbij de franstaligen zoals steeds aan de Vlamingen hun wil opleggen. En in het verlengde daarvan kunnen dan de coalities in de gewetsregeringen worden gevormd, die zo netjes gekaderd worden in de politieke akkoorden die op het federale niveau werden bekokstoofd. Het is DE methode om elke eigen dynamiek aan het Vlaamse bestuursniveau te ontnemen.
En dan: BHV
In het regeerakkoord van de Vlaamse regering in 2004 stond het principe van de “splitsing zonder prijs” nog ingeschreven, maar een zuivere en correcte splitsing is het niet geworden, wel een onzuivere uitbreiding van Brussel. De remedie is erger dan de kwaal.
Vandaag worden de fundamenten gelegd om de Vlaamse toegevingen aan de franstaligen zowel inzake de splitsing van de kieskring als inzake de splitsing van het grechtelijk arrondissement, grondwettelijk te betonneren. Dat betekent niet alleen dat dit niet meer ongedaan kan worden gemaakt zonder instemming van de franstaligen, maar ook dat het tijdelijke karakter van de faciliteiten in deze gemeenten, zoals de Vlamingen altijd hebben vooropgesteld, wordt opgegeven. De faciliteiten worden een definitief verworven recht.
Dat met de splitsing van BHV de zes Vlaamse faciliteitengemeenten deel gaan uitmaken van zowel de kieskring Brussel als de kieskring Vlaams-Brabant is een slechtere regeling dan het zogenaamde inschrijvingsrecht uit de Egmontperiode. Elke drempel wordt weggeslagen en de Franstaligen kunnen in Vlaanderen voor Franstalige Brusselse lijsten gaan stemmen in hun eigen gemeente. De zes gemeenten worden bovendien gebundeld in een eigen kunstmatig kieskanton en resulteren in een soort electorale corridor tussen Brussel en Wallonië.
En dan wil ik het nog niet hebben over de splitsing van het gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde die gepaard gaat met tal van extra franstalige faciliteiten, maar niet voorziet in een verticale splitsing van zowel parket als rechtbanken. Door de Franstalige rechtbanken gelijk bevoegd te maken met de Nederlandstalige voor alle 35 gemeenten van Halle-Vilvoorde zijn letterlijk de voorstellen van Olivier Maingain gevolgd. Met deze splitsing van het gerechtelijk arrondissement wordt elke verdere evolutie naar een Vlaamse Justitie gehypothekeerd.
Wij hebben verscheidene amendementen ingediend om het betonneren in de Grondwet van deze nefaste Vlaamse toegevingen inzake BHV te verhinderen. U kan straks samen met ons deze punten uit het voorstel schrappen.
Ook de bepalingen van puntje 7 uit het voorliggende voorstel willen wij met één van onze amendementen schrappen. Daarin worden immers gemeenschapsbevoegdheden toegekend aan het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Een zeer nefaste evolutie, tegelijkertijd een precedent en een eerste stap op weg naar de ontwikkeling van een Brusselse autonome entiteit naast Vlaanderen en Wallonië. Het gewest Brussel als Franstalig gebied binnen Vlaanderen is dan ook de grote overwinnaar van deze staatshervorming.
Het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest wordt totaal en volledig een gewest, zelfs met bevoegdheden die de andere niet hebben. Het definitief erkennen en versterken van Brussel als volwaardig derde gewest heeft verregaande gevolgen voor de positie van Vlaanderen. Voortaan moet Vlaanderen het in communautaire discussies alleen opnemen tegen twee opponenten: het Waalse gewest/de Franse Gemeenschap én een volledig door de francofonie overheerst volwaardig Brussels gewest. Steeds 2 tegen 1.
Ik kom tot mijn conclusie.
Deze regering heeft niet eens een meerderheid aan Vlaamse kant, maar heeft helaas wel Vlaamse lakeien bereid gevonden voor de zesde staatshervorming. En zoals dat bij elke staatshervorming in dit land al het geval is geweest komt een staatshervorming die extra – en dan nog beperkte – bevoegdheden overdraagt aan de deelstaten er enkel als de Vlamingen er in ruil toegevingen voor geven.
De franstaligen, ook deze keer, werkten met een gemeenschappelijke strategie. Een echte eigen-volk-eerst-mentaliteit. De communautaire akkoorden tonen duidelijk aan dat de franstaligen de langlopende strategische doelstellingen van de PS dienen, ook na het uiteenvallen van het land. Denken we maar aan bedongen BHV-splitsing die de fundamenten legt voor een corridor tussen Brussel en Wallonië.
Tegenover die gemeenschappelijk Franstalige strategie, die verder denkt dan België, stonden de Vlaamse onderhandelaars. Zij stemden met deze staatshervorming in, met als hoofdbeweegreden, met als enige drijfveer : aan een regering geraken. Zonder enige lange termijn strategie, zonder enige voorbereiding op de opsplitsing van het land. Integendeel, met een lange reeks toegevingen en tactische vergissingen om toch maar aan een Belgische regering te geraken. Daarbij opgejaagd door een economische en bankencrisis en door de baardgroei van Koen Fillet.
Terwijl langs Vlaamse kant eigenlijk àlle politieke concurrenten van het Vlaams Belang dàchten dat zij op een – wat zij zélf noemden – constructieve manier aan een oplossing werkten voor de politieke blokkering van het land door het vormen van een nieuwe regering met een staatshervorming, was dit alles voor de Franstaligen maar een tussenstapje, want alles staat voor hen in een heel ander teken, namelijk in het teken van tijd winnen, tijd winnen om de transfers te laten voortduren en tijd winnen om ondertussen Wallonië én Brussel in een – tegen Vlaanderen gerichte – positie te brengen en voor te bereiden op de onvermijdelijke splitsing van het land.
Het Vlaams Belang zal u blijven waarschuwen tegen wat nu gebeurt. Wij zullen deze staatshervorming met alle beschikbare parlementaire middelen bestrijden.
Deze staatshervorming dient immers niet om deze staat een moderne structuur te bezorgen. Ze dient enkel om België te laten overleven.