Sinds 1991 zijn er in de Belgische ziekenhuizen interculturele bemiddelaars actief en sedert 1999 wordt daarvoor door de federale overheid ook een budget voorzien. In 2017 waren in totaal 106 culturele bemiddelaars aan de slag, die de belastingbetaler 3,3 miljoen euro kostten. De uitgaven daarvoor nemen overigens elk jaar toe en zijn de jongste vijf jaar met 24% gestegen.
In 2017 voerden deze bemiddelaars niet minder dan 108.151 interventies uit. Dat komt op vijf jaar tijd neer op een stijging met niet minder dan 33,9%. De tussenkomsten (in 2016) betreffen voornamelijk personen uit het Midden-Oosten (in essentie Turkije – 39,7%), Noord-Afrika (29,4%) en Oost-Europa (26,4%). Zuid-Europanen zijn met 2% marginaal aanwezig. Verder was er nog bemiddeling in het Engels (1,1%) en in gebarentaal (1,4%). Voor West- en Noord-Europeanen is er geen enkele bemiddeling voorhanden. Dit alles blijkt uit het antwoord van minister van Volksgezondheid De Block op een schriftelijke vraag van mij.
Het Vlaams Belang is geen tegenstander van taalbijstand voor patiënten met vreemde nationaliteit. Een goede communicatie tussen arts en patiënt is immers essentieel voor een kwalitatieve gezondheidszorg. Maar de manier waarop dit nu geregeld wordt, is absoluut onaanvaardbaar. Enerzijds moeten wij vaststellen dat op kosten van de belastingbetaler alle mogelijke faciliteiten worden voorzien ten behoeve van allochtone patiënten, althans als het niet om West- of Noord-Europeanen gaat. Anderzijds worden de Brusselse Vlamingen in de Franstalige Brusselse ziekenhuizen, waarvoor ook een nijpend taalprobleem bestaat, door de overheid aan hun lot overgelaten. De overheid weet nochtans al decennia dat Vlamingen die in Franstalige Brusselse ziekenhuizen terechtkomen, daar vaak niet of niet afdoende kunnen communiceren met het Nederlandsonkundige ziekenhuispersoneel, wat neerkomt op veeartsenijpraktijken. Maar daar wordt absoluut niets aan gedaan. Met die ‘twee maten en gewichten’- en ‘eigen volk laatst’-politiek moet het gedaan zijn!
Het Vlaams Belang wil dan ook dat het bemiddelingsbeleid in de ziekenhuizen grondig wordt hervormd. In de Brusselse Franstalige ziekenhuizen moet er snel een laagdrempelig toegankelijke taalbemiddeling voor Nederlandstaligen komen, zolang deze ziekenhuizen niet effectief tweetalig zijn. Aan de andere kant moet ook de interculturele bemiddeling zelf worden hervormd. Van allochtonen die de Belgische nationaliteit hebben, mag worden verwacht dat zij de streektaal kennen en moet interculturele bemiddeling worden uitgesloten. Interculturele bemiddeling mag enkel voorbehouden zijn voor wie alleen een vreemde nationaliteit heeft. Bovendien wil het Vlaams Belang dat deze bemiddeling niet meer op de Belgische belastingbetaler wordt afgewenteld, maar dat zij voortaan wordt betaald door de buitenlandse ziekteverzekering van de betrokkenen, of bij gebrek daaraan door henzelf.