Deze week moesten we veel te vroeg afscheid nemen van Joris Van Hauthem. Een Vlaams-nationalist in hart en nieren. Mijn politiek voorbeeld en goede vriend. Een unieke combinatie: een uitstekend politicus, en tegelijkertijd een bescheiden, integer en mooi mens.
Een duizendtal partijmilitanten, van de kust tot aan de voerstreek, kwamen naar Lennik afgezakt om hem een laatste eer te bewijzen.
De tekst op zijn prentje wil ik u niet onthouden. Het komt uit zijn toespraak op de verkiezingsmeeting van de partij in mei vorig jaar.
“Ik vergelijk ons altijd met een ijsbreker.
Het kanaal van de politiek ideeën was compleet dichtgevroren. Wij hebben met de kracht van onze overtuiging dat pakijs gebroken en aan de kant geschoven. Om zo nieuwe ideeën alle kansen te geven. Wij hebben met bloed, zweet en tranen de boulevard aangelegd waar anderen met hun limousines over rijden.
Wie dergelijk palmares kan voorleggen, hoeft niet te blozen. Integendeel. Wie dergelijk palmares kan voorleggen, heeft zijn plaats en zijn rol in het politieke landschap in Vlaanderen meer dan bewezen. Wij mogen met zijn allen trots zijn op wat we tot nu toe gepresteerd hebben.
Maar het werk is niet af. Want wij mogen dan al de ijsbreker geweest zijn die het kanaal van de ideeën heft vrijgemaakt, we moeten er nu vooral voor zorgen dat het kanaal niet terug dichtvriest.
Republiek Vlaanderen. Daar, en nergens anders, ligt onze toekomst.”
De volledige toespraak kan u hier herbekijken: https://youtu.be/TPtZEwbhUss
Joris is van ons heengegaan zonder dat hij zijn grote droom van een onafhankelijke Vlaamse staat werkelijkheid heeft zien worden. Hoe kunnen we zijn nagedachtenis beter eren dan door zijn strijd met ongebroken moed verder te zetten.