Gisteren werd bekend dat de MR ontslagnemend minister van Begroting Jamar wil vervangen door huidig Kamerlid Sophie Wilmès. Wilmès is momenteel schepen in de Vlaamse randgemeente Sint-Genesius-Rode, waar zij als een francofiele hardliner bekend staat die dicht aanleunt bij het FDF.
De verkiezing van Wilmès als inwoner van een Vlaamse randgemeente tot parlementslid van de Franstalige taalrol, is in essentie mogelijk gemaakt door de wijzigingen aan de kieskringen die met de zesde staatshervorming werden doorgevoerd. Toen werd immers een kieskring Sint-Genesius-Rode in het leven geroepen, waardoor de inwoners van de 6 randgemeenten op lijsten van de Brusselse kieskring konden stemmen. De Franstalige partijen hebben dit maximaal uitgebuit, waardoor 3 Franstalige verkozenen uit de 6 Vlaamse randgemeenten in de Kamer zetelen, waaronder Wilmès. Dat de MR nu Wilmès voordraagt als minister, kan niet anders dan als een communautaire provocatie van eerste orde worden beschouwd.
Deze regering ging er nochtans prat op dat zij elke communautaire handeling voor vijf jaar terzijde zou schuiven. Met de voordracht van Wilmès is evenwel duidelijk dat dit in de praktijk een eenzijdig engagement is, dat enkel door de Vlaamse partijen, scrupuleus, wordt nageleefd, maar absoluut niet door de MR.
Bovendien dringt zich de vraag op of deze voordracht wel grondwetsconform is. Professor Velaers analyseerde onlangs de betekenis van de bij artikel 99 opgelegde pariteit in de ministerraad. Hij kwam tot het besluit dat in essentie de taalgroep waartoe de (voorgestelde) minister als parlementslid behoort zijn taalkwalificatie als minister bepaalt. Uit de parlementaire bespreking blijkt evenwel dat de ministers ook hun gemeenschap vertegenwoordigen. Het is maar zeer de vraag of een Franstalige uit een Vlaamse randgemeente tot de Franse gemeenschap kan en mag worden gerekend. Dat is alvast niet de letter en de geest van de Grondwet.
De voordracht van Wilmès is hoe dan ook een communautair statement en een provocatie eerste klas van de MR, waarbij men de annexatie van de Vlaamse randgemeenten bij de Franse gemeenschap symbolisch en feitelijk wil onderstrepen. Dat het daarbij uitgerekend om Sint-Genesius-Rode gaat, is beslist geen toeval aangezien dit de gemeente is waarmee de francofilie de corridor tussen Brussel en Wallonië wil realiseren.
Het Vlaams Belang vraagt de N-VA dan ook haar veto te stellen tegen de benoeming van Wilmès tot minister van Begroting. Indien de koning bovendien communautair neutraal wil blijven, kan hij niet anders dan deze benoeming te weigeren. Zo niet, kiest het koningshuis (andermaal) flagrant de kant van het francofiele imperialisme in dit land.