Zondagmiddag vond in een nokvolle zaal in Antwerpen de slotmeeting van Vlaams Belang plaats.
Hier kan u mijn toespraak herbekijken.
Hieronder kan u ze integraal lezen.
Vrienden,
Uw brievenbussen worden in deze verkiezingstijd geteisterd met verkiezingspropaganda. Allemaal onderling inwisselbare folders en brochures van de traditionele partijen, de N-VA op kop. De ene tronie daarbij nog onbetrouwbaarder dan de andere. De ene belofte nog lozer dan de andere. De lectuur van die foldertjes is nutteloos. Maar toch, gooi al die papieren verkiezingspropaganda nog niet weg, we kunnen er tijdens de stroomuitvallen van november de kachel nog mee aansteken.
Vrienden,
Wat u best nu al kan opstoken, gewoon om er niet te moeten op kijken, zijn de folders en kaartjes waarin de N-VA-ers zichzelf aanprijzen als “Vlaams”. Ik kan u daarover als voorbeeld het volgende feit meegeven: elk jaar opnieuw maakt de vicegouverneur van het administratief arrondissement Brussel-Hoofdstad een taalrapport op over de taalwantoestanden in de Brusselse plaatselijke diensten. Dat rapport is telkens een waar horror-boek, want de cijfers verslechteren jaar na jaar. Elk jaar opnieuw interpelleer ik de minister bevoegd voor Taalwetgeving, Jan Jambon, dan ook over die steeds slechter wordende toestand.
Ik ga u de vele deprimerende cijfers uit het recentste rapport besparen. Feit is dat er vele historische records gebroken worden. Toch één cijfer wil ik u meegeven om de ernst aan te tonen: het aandeel benoemingen, aanstellingen en bevorderingen in de Brusselse OCMW’s waarbij de taalwet in bestuurszaken met de voeten getreden wordt, bedroeg vorig jaar 94%. Aan dit tempo zitten we volgend jaar werkelijk helemaal aan de bodem.
Men vraagt zich dus af wat er eigenlijk nog meer moet gebeuren voordat de verantwoordelijke minister van Binnenlands Zaken, als bevoegde overheid voor de taalwetgeving in Brussel, zal ingrijpen om aan deze al jaren durende schande een einde te maken. Wat houdt hem in godsnaam tegen om gewoon een bestaande wet, een wet van openbare orde, te laten toepassen? Wat houdt hem tegen om deze voogdijbevoegdheid aan de incivieke Brusselse regering te onttrekken en ze aan een instantie toe te vertrouwen die wél het werk doet dat ze in een democratische rechtsstaat moet doen? Waarom toch zo passief als een konijn voor een lichtbak?
Elk jaar opnieuw was het antwoord van Jan Jambon: “Ik kan daar niets aan doen, dat is de bevoegdheid van de Brusselse regering”. Nonsens natuurlijk, ik heb dat altijd bestreden en in de loop van het voorbije jaar werd in adviezen van de Vaste Commissie voor Taaltoezicht én van de Raad van State bevestigd dat de bevoegde federale minister wel degelijk kan ingrijpen. Toen ik Jambon enkele weken geleden over de recentste cijfers ondervroeg kon hij die leugen dan ook niet meer volhouden. Zijn antwoord was nu: ik doe niets, want het staat niet in het regeerakkoord!
Het regeerakkoord! ‘t is eens iets anders dan een draagvlak om u achter weg te steken.
Staat er in het regeerakkoord dan dat de taalwetgeving in gerechtszaken compleet moest uitgehold worden? Het is blijkbaar nog niet erg genoeg dat een zogenaamde ‘Vlaams-nationalistische’ partij taalwantoestanden laat verergeren en zelfs rotten. Deze regering bewerkstelligt in haar wetgeving zelf de achteruitgang op taalgebied! Daar zaten we op te wachten.
En staat er misschien in het regeerakkoord dat deze regering anonieme praktijktesten op de werkvloer moet inrichten in de strijd tegen discriminatie? Denkt men dat zulke Gestapo-praktijken hetgeen is waar honderdduizenden werklozen, de werkloze arbeiders die hun bedrijf naar het buitenland ziet verkassen omwille van de hoge loonlasten, zitten op te wachten?
Of staat er in het regeerakkoord dat deze regering op vier jaar tijd de elektriciteitsfactuur moet verhogen met 300 euro? U hoeft trouwens niet te panikeren over die waanzinnig hoge elektriciteitsfactuur, vanaf november hebben we toch geregeld een stroompanne en dan komt het overeen uit… 38% belastingen op een basisbehoefte als elektriciteit, is dat hetgeen waarop de honderdduizenden uitgeperste belastingbetalers, de vele slachtoffers van criminaliteit en alle mensen op ellenlange wachtlijsten allerhande zitten te wachten?
Staat er in het regeerakkoord dan dat de accijnzen op diesel al met 35,6% moesten verhogen de voorbije drie jaar? Of dat er per jaar 140.000 immigranten moeten bijkomen? Of dat we tot 2.250 euro per asielzoeker per maand moeten uitgeven?
Staat er in het regeerakkoord misschien dat er criminele illegalen moeten vrijgelaten worden om andere illegalen op te sluiten? Laat u niets wijs maken, bij die vrijgelaten criminele illegalen, daar was geen enkele sans-papiers bij. Ha neen, ze hebben allemaal een strafblad!
Als Francken beweert dat hij vooruitgang heeft geboekt. Dan heeft hij het over een gevoel van vooruitgang dat in de perceptie en op twitter werd gecreëerd. Hetzelfde gevoel dat je hebt als je in een stilstaande trein zit, en er naast u een andere rijdt. De cijfers bewijzen achteruitgang.
Een begrotingsevenwicht, excellentie Jambon, dat staat wel in het regeerakkoord. De beloofde kracht van verandering was dat de budgettaire cijfers op orde zouden komen. Het begrotingsevenwicht moest er komen in 2018. Het werd later uitgesteld naar 2019 en vervolgens zelfs over de verkiezingen getild naar 2020. Door het steeds verder uitstellen van begrotingsevenwichten en door de torenhoge staatsschuld, doet deze regering exact wat ze de vorige verweet: het doorschuiven van schulden naar de volgende generaties. Dé grote verwezenlijking is blijkbaar om het in een regering zonder PS even slecht te doen als een regering met PS… Een begrotingstekort van 8,2 miljard euro, is dat hetgeen waar de honderdduizenden mensen die zich zorgen maken om hun pensioen, om de zorg van hun ouders of de aanschaf van een woning, zaten te wachten ?
België is een Tweestromenland: de enige stromen waar we in dit land zeker van zijn is de geldstroom van Vlaanderen naar Wallonië en de immigratiestroom. We maken ons geen illusies. Voor deze stromen heeft deze regering geen afschakelplan.
Vrienden,
Mentaal zijn wij al afgeschakeld. Het Belgische huis is uitgeleefd, hoezeer de regering Michel-De Wever een en ander nog probeert op te lappen om de indruk te wekken hoe goed we in België wel bezig zijn.
Bij de N-VA duiken er soms vlagen op. Ik zie dat in het federale parlement. Er zijn de vlagen van werklust en er zijn de communautaire vlagen. Ze zijn allebei zeldzaam. Bij de vlagen van werklust gaan de N-VA-ers, pak nu Rob Van De Velde, Christoph D’Haese of Bart De wever, bij vlagen van werklust gaan ze snel in hun zetel zitten wachten tot het over gaat. Communautaire vlagen duiken bij N-VA-ers zo mogelijk nog minder op dan vlagen van werklust. Slechts in twee omstandigheden: ofwel ver weg in het buitenland – als het gaat om Catalanen, Basken of Schotten – ofwel ver weg in het verleden – bij een herdenking van Leuven Vlaams. In eigen land durven ze het woord ‘onafhankelijkheid’ niet meer in de mond nemen.
Theo Francken zei vorige week in de Franstalige pers dat een onafhankelijk Vlaanderen niet realistisch is. Ook voor Ben Weyts mag het confederalisme een eindstation zijn. Daarmee trekken zij dapper ten strijde tegen artikel 1 van hun eigen partijstatuten. Ik dank Francken en Weyts voor hun bochtenwerk omdat nu voor iedereen duidelijk is dat wij de enige onafhankelijkheidspartij zijn!
En opperhoofd De Wever, die is uiteraard geen haar beter dan zijn acolieten. Die doet het streven van dat artikel 1, het onafhankelijkheidsstreven, gewoon af als chaos… Hij zou dat woord beter niet gebruiken. Ik weet niet of hij naast Latijn, waar hij zo graag mee opschept, ook Grieks gehad heeft, maar het woord chaos is afgeleid van het Oud-Griekse woord chaein, dat gapen betekent. Omdat het voor de Oude Grieken al duidelijk was dat een gapende mens enkel een mondholte, de leegte, ‘het absolute niets’ laat zien. En laat dat nu net zijn wat De Wever de Vlamingen heeft laten zien: het absolute niets. Niet de Vlaamse onafhankelijkheid, maar De Wever zelf is synoniem van het woord chaos.
Geen enkele staatshervorming zal Vlaanderen de broodnodige bevoegdheden geven die het nodig heeft om een sociaal beleid op maat te kunnen voeren. Bij de opeenvolgende staatshervormingen strompelde het Vlaamse volk van vernedering naar uitverkoop. Kom dan ook niet af met stap-voor-stap-strategieën en confederalistisch gezwets. Wij verzetten ons tegen de idee dat men België zo traag mogelijk moet uitkleden, om toch nog ergens te eindigen onder een confederale koepel. Net zoals je niet “een beetje zwanger” kan zijn, kan je ook niet “een beetje onafhankelijk” zijn. Voor ons geen institutionele bricolage, geen confederalistische tussenstations. We moeten af van het Belgische regime én de monarchie, het België van de société générale, de politique politicienne, het cordon sanitaire en het colloque singulier. Niet toevallig allemaal onvertaalbare francofone begrippen… Samen met de verkiezingsfolders de stoof in. We moeten de harde schijf vol Belgische virussen wissen. Tot het allemaal alleen nog maar een kwade herinnering is.
Vrienden,
Toen Karel Dillen in op 8 juni 1996 zijn voorzittersfakkel doorgaf zei hij in zijn afscheidsrede:
“Wij kunnen de toekomst vol vertrouwen tegemoet zien, alhoewel wij de meest aangevallen partij in Vlaanderen zijn, waartegen elke leugen, elke laster, elke smeerlapperij veroorloofd is.” Zijn woorden hebben vandaag nog niets aan actualiteit ingeboet. Integendeel, als alle peilingen goed zijn, steken ze nog een tandje bij.
Wel, wij zullen de komende week meer dan een tandje bijsteken. De actualiteit van elke dag toont de juistheid en de waarde van ons programma aan. Het bochtenwerk dat nu reeds, nog voor het gesjacher om de postjes, wordt opgevoerd, bewijst de blijvende noodzaak van onze partij.
Wie voor ons stemt, stemt voor onkreukbaar bestuur, stemt voor lagere belastingen, stemt voor meer veiligheid, stemt voor netheid en leefbaarheid, stemt voor steden en gemeenten waar Vlamingen zich nog thuis voelen in hun eigen straat en wijk. Voor onze mensen wordt 14 oktober een dag van hoop en vastberadenheid.
Wie echt verandering wil, kiest voor de enige partij die voor en na de verkiezingen hetzelfde zegt. Die enige partij is de partij die van haar programma haar naam heeft gemaakt: Vlaams Belang!