Het aantal asielaanvragen zit opnieuw in een stijgende lijn. Dat blijkt opnieuw uit de nieuwste cijfers van het Commissariaat -Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS). In januari klopten 2.765 mensen aan in ons land. Het hoogste aantal sinds de asielcrisis van 2015 en een stijging van 121 procent ten opzichte van de maand voordien.
De crisiscijfers verbazen allerminst. Dit is een verderzetting van het lakse asielbeleid zoals we dat al vier jaar kennen. De ministernamen zijn veranderd maar het beleid is hetzelfde gebleven.
De toename van het aantal asielaanvragen in België is des te opvallend gezien de illegale immigratie naar Europa eerder terugloopt. Terwijl het aantal asielaanvragen in de EU daalt, blijkt België in toenemende mate een aantrekkelijke bestemming. Naast onze sociale zekerheid is ook de hoge erkenningsraad een van de voornaamste oorzaken waarom asielzoekers steeds vaker België als favoriete aankomstbestemming verkiezen. Ter illustratie: in België bedraagt de erkenningsraad 49 procent. In Frankrijk is dat met ‘amper’ 24 procent de helft.
Maar er is meer. Ook na vier jaar Francken is aan het roer niets wezenlijks veranderd op asiel. Zo is er, ondanks veel spierballengerol, nog steeds geen sprake van een daadwerkelijke verstrenging van de regels voor gezinshereniging voor erkende asielzoekers en blijft de uitbouw van een getrapte toegang tot de sociale zekerheid dode letter. De Block heeft nog 100 dagen om te tonen dat zij kan wat haar voorganger naliet.